Сафійскі манастыр (Полацк)

Полацкі Сафійскі манастыр базыльянаў — колішні помнік архітэктуры XVIII стагоддзя ў Полацку. Знаходзіўся на правым беразе Дзвіны, на Верхнім Замку. Будаваўся як манастыр для манахаў-базыльянаў Уніяцкай Царквы. Твор архітэктуры віленскага барока.

Сафійскі манастыр, 1889—91 гг.

Утвараў адзіны архітэктурны ансамбль з саборнай царквой Святой Соф’і. У пачатку XX стагоддзя ўлады Расійскай імперыі зруйнавалі манастырскія карпусы.

Гісторыя

Уніяцкі Сафійскі манастыр^[1] у Полацку існаваў пры царкве Святой Соф’і з XVII стагоддзя. У сярэдзіне XVIII стагоддзя побач з адноўленай царквой архітэктар Ян Глаўбіц збудаваў манументальны манастырскі корпус.

Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год) манастыр працягваў дзейнічаць. Аднак па скасаванні Берасцейскай уніі ў 1839 годзе ўлады Расійскай імперыі гвалтоўна адабралі манастыр у Святога Прастола і перадалі ў валоданне Маскоўскаму патрыярхату.

Пазней будынкі манастыра прыйшлі ў заняпад і ў пачатку XX стагоддзя (да 1912 года) расійскія ўлады знішчылі помнік.

Галерэя

Гістарычная графіка

• Старая графіка
• 
  25.07.1812 г.
• 
  25.07.1812 г.
• 
  1812 г.
• 
  1844 г.

• 
  1893 г.
• 
  1898 г.
• 
  Н. Орда, 1875 г.
• 
  Паводле Н. Орды, 1880 г.

Гістарычныя здымкі

• Старыя здымкі
• 
  1889—91 гг.
• 
  1903 г.
• 
  1905 г.
• 
  1910 г.

• 
  1910 г.
• 
  1910 г.
• 
  1910 г.
• 
  1910 г.

• 
  травень 1910 г.
• 
  1911 г.
• 
  1912 г.
• 
  Паштоўка 1915 г.

• 
  Паштоўка 1915 г.
• 
  Паштоўка 1916 г.
• 
  Паштоўка 1916 г.
• 
  Паштоўка 1916 г.

Зноскі

1. Полацкія манастыры // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т.. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя. С. 456.