Уладзімір Уладзіміравіч Познер

Уладзімір Уладзіміравіч По́знер (нар. 1 красавіка 1934, Парыж, Францыя) — савецкі, расійскі і амерыканскі журналіст і тэлевядучы, першы прэзідэнт Акадэміі расійскага тэлебачання (1994—2008), пісьменнік. Вядзе аўтарскую праграму «Познер» на «Першым расійскім канале».

Уладзімір Уладзіміравіч Познер
Імя пры нараджэнні	руск.: Владимир Жеральд Дмитрий Дюбуа-Нибуайе
Род дзейнасці	журналіст, тэлевядучы, пісьменнік, перакладчык, рэстаратар, рэдактар, радыёвядучы, прапагандыст
Дата нараджэння	1 красавіка 1934(1934-04-01)[1] (91 год)
Месца нараджэння	Парыж, Парыж[d], рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя[2]
Грамадзянства	Расія[3][4]  Францыя[5][6]  ЗША[7][8]  СССР
Веравызнанне	атэізм
Бацька	Уладзімір Аляксандравіч Познер[d]
Жонка	Valentina Chemberdzhi[d]
Дзеці	Yekaterina Chemberdzhi[d]
Месца працы	Першы канал (Расія) Radio Moscow[d]
Альма-матар	City and Country School[d] школа Стайвесант[d] біялагічны факультэт МДУ[d] (1958)
Партыя	КПСС
Член у	Акадэмія расійскага тэлебачання[d]
Узнагароды і прэміі	Muz-TV Awards[d] ТЭФІ[d] Ніка
Сайт	pozneronline.ru
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Бацькі, пачатак жыцця

Нарадзіўся ў сям’і яўрэя^[9] Уладзіміра Аляксандравіча Познера^[fr] (1908—1975)^[10], які эміграваў з Расіі ў 1922 годзе^[11], і францужанкі Жэральдын Лютэн (1910—1985)^[12]. Быў названы Уладзімірам у гонар бацькі і хрышчаны ў саборы Парыжскай Богамаці па каталіцкаму абраду^[13].

Бацькі афіцыйна не былі ў шлюбе да пяцігадовага ўзросту Уладзіміра Познера. Маці павезла трохмесяцовага Уладзіміра ў ЗША^[11]. Да таго часу ў Амерыцы жылі яе маці і сястра, а таксама блізкія сябры. Неўзабаве Жэральдын уладкавалася працаваць мантажорам у французскім аддзяленні кінакампаніі Paramount Pictures^[11]. Праз 5 гадоў, у 1939 годзе, Уладзімір Александровіч Познер, які тым часам працаваў у еўрапейскім філіяле кінакампаніі «Metro-Goldwyn-Mayer», забрал Жэральдын з сынам з ЗША, і сям’я вярнулася ў Францыю.

Пасля акупацыі Францыі нямецкімі войскамі ў 1940 годзе яны зноў беглі ў ЗША. Ужо ў Амерыцы, у 1945 годзе, нарадзіўся брат Уладзіміра — Павел Познер. Бацька, Уладзімір Аляксандравіч Познер, быў гарачым патрыётам Савецкага Саюза. Пасля далучэнні Літвы да Савецкага Саюза ў 1940 годзе дзед У. У. Познера па бацьку, Аляксандр Уладзіміравіч Познер (1875—?), стаў грамадзянінам СССР. У сувязі з гэтым і бацька У. У. Познера, Уладзімір Александровіч Познер, набыў права на савецкае грамадзянства^[14]. З 1943 года, працуючы начальнікам рускай секцыі аддзела кінематаграфіі Вайсковага дэпартамента ЗША, ён пачаў супрацоўнічаць з савецкай разведкай, спачатку ў якасці «стажора» і «наводчыка»^[15].

У сувязі з пагаршэннем адносін паміж СССР і ЗША пасля вайны, наступам эпохі макартызму і ўсё больш пільнай увагай з боку ФБР у 1948 годзе сям’я Познераў была змушана з’ехаць з ЗША. Спачатку Познеры хацелі вярнуцца ў Францыю, але Познеру-старэйшаму адмовілі ў заездзе, злічачы яго на падставе даносу падрыўным элементам^[16]. Тады Познеры пераехалі ў Берлін (ГДР), дзе Уладзімір Аляксандравіч атрымаў пасаду ў кампаніі «Саўэкспартфільм». У 1950 годзе Уладзімір Познер атрымаў савецкі пашпарт^[17][18].

У 1952 годзе сям’я пераехала ў Савецкі Саюз, у Маскву.

Навучанне

У Нью-Ёрку Уладзімір Познер скончыў пачатковую школу Сіці-энд-Кантры^[en] пад кіраўніцтвам Кэралайн Прэт^[en]; пазней навучаўся ў сярэдняй школе Стайвесант^[en].

Першыя часы ў Берліне Уладзімір наведваў школу для савецкіх дзяцей^{[заўв 1]}.

Санкцыі

З 24 лютага 2025 года знаходзіцца у санкцыйным спісе Канады^[19].

Бібліяграфія

• Владимир Познер. Развітанне з ілюзіямі = Прощание с иллюзиями. — М.: АСТ, 2013. — 480 с. — 7 000 экз. — ISBN 978-5-17-077328-2.
• Владимир Познер, Брайан Кан, Иван Ургант. «Аднапавярховая Амерыка» = «Одноэтажная Америка». — М.: АСТ, 2013. — 448 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-5-17-078759-3.
• Владимир Познер. Тур дэ Франс = Тур де Франс. — М.: АСТ, 2012. — 304 с. — 4 000 экз. — ISBN 978-5-17-071947-1.

Заўвагі

1. Са снежня 1948 года.