Янка Окліч

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Манькоўскі.

Янка Окліч (сапраўднае імя Язэп Манькоўскі, польск.: Józef Mańkowski; 20 сакавіка 1889, Вільня — 14 кастрычніка 1971, Варшава^{[1][заўв 1]}) — беларускі і польскі публіцыст, журналіст, перакладчык. Падпісваўся крыптанімамі Я. О., Я. М-скі, Я. М., і-м-і, Кірмашовы П-ч^[2].

Янка Окліч
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	20 сакавіка 1889(1889-03-20)
Месца нараджэння	Вільня, Віленскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	14 кастрычніка 1971(1971-10-14) (82 гады)
Месца смерці	Варшава, Варшаўскае ваяводства, Польская Народная Рэспубліка
Грамадзянства	Расійская імперыя  Польская Рэспубліка  Польская Народная Рэспубліка
Альма-матар	Юрыдычны факультэт Дэрпцкага ўніверсітэта
Месца працы	Наша Ніва Kurjer Krajowy[d] Наша хата Dziennik Petersburski[d] Życie Gospodarcze[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	публіцыст, перакладчык
Мова твораў	беларуская і польская
Грамадская дзейнасць
Партыя	Дэмакратычная партыя[d]
Член у	Konwent Polonia[d] Таварыства польскіх журналістаў[d]
Узнагароды	За заслугі перад Варшаўскім ваяводствам[d]
Творы ў Вікікрыніцах

Біяграфія

Паходзіў з сям’і працоўнай інтэлігенцыі^[1]. Сын Віктара^[3].

Пасля заканчэння сярэдняй школы ў Вільні, атрымаў вышэйшую адукацыю на юрыдычным факультэце Дэрпцкага ўніверсітэта^[2]. Член акадэмічнай карпарацыі «Konwent Polonia»^[3].

У 1908 годзе адзін з заснавальнікаў беларускага кнігавыдавецкага таварыства «Наша хата»^[2]. У 1909 г. пачаў журналісцкую дзейнасць як карэспандэнт часопіса «Dziennik Petersburski»^[1]. З 1909 года таксама супрацоўнік газеты «Наша ніва»^[2].

У 1910—1913^[1] гадах быў рэдактарам палітычнай часткі ў віленскім часопісе радыкальна-дэмакратычнага кірунку «Kurjer Krajowy» («Краёвы веснік»)^[1][2].

У 1915—1917 гадах жаўнер 1-й брыгады польскіх легіёнаў  (польск.)^[3].

У 1914—1918 гадах супрацоўнічаў з часопісамі «Świat», «Kurier Polski», «Glos Lubelski». У 1917 годзе выконваў функцыі прэс-рэферэнта Краёвай гаспадарчай рады ў Любліне, а у 1918—1921 гадах займаў пасаду кіраўніка аддзела друку пры Міністэрстве ўнутраных спраў. У 1922—1930 гадах быў кіраўніком кінатэатраў «Jar» і «Colosseum^[pl]» у Варшаве^[1].

У 1931—1939 гадах працаваў у Экспартным таварыстве Pol-Trade. Да пачатку Другой сусветнай вайны ён быў адначасова карэспандэнтам амерыканскай польскай прэсы і публікаваў артыкулы на эканамічныя тэмы ў розных айчынных выданнях^[1]. Падчас акупацыі працаваў рабочым на сховішчы паліва і займаўся распаўсюджваннем радыёпаведамленняў, за што быў арыштаваны гестапа і сядзеў у турмах у Макотаве, а таксама на Павяку^[ru][1].

Пасля вызвалення ў 1945—1948 гадах стаў галоўным рэдактарам «Życie Gospodarcze^[pl]» ў Катавіцах. Пасля ў 1949—1958 гадах працаваў на пасадзе кіраўніка рэдакцыі Выдавецтваў Камунікацыйных і Міністэрства сувязі. Нарэшце, у 1957—1958 гадах працаваў рэдактарам часопіса «Motoryzacja»^[1].

Грамадскі дзеяч, сябра Дэмакратычнай партыі, сябра Таварыства польскіх журналістаў і Каманды старэйшых журналістаў пры Варшаўскім аддзеле Дэмакратычнай партыі^[1].

Узнагароды

Узнагароджаны Кавалерскім крыжам Ордэна Адраджэння Польшчы, Залатым Крыжам Заслугі і Крыжам Незалежнасці, медалём 10-годдзя Народнай Польшчы і знакам «За заслугі перад Варшаўскім ваяводствам»^[1].

Творчасць

У публіцыстычных артыкулах узнімаў пытанні грамадскага і культурнага жыцця Беларусі, пісаў пра грамадска-палітычнае самаўсведамленне народа, заклікаў да актыўнага ўдзелу яго ў грамадскім жыцці («Кааперацыя», «Карысная работа», «Куды ісці», «Ці маем права быць беларусамі?»). Аўтар рэцэнзіі на зборнік «Апавяданні» Я. Коласа («Наша ніва», 9.8.1912)^[2].

На беларускую мову перакладаў творы ўкраінскіх і польскіх пісьменнікаў^[2].

Заўвагі

1. Паводле іншых звестак 1880-я гг. Свянцянскі павет, Віленская губерня  — пам. 1940-я гг.^[2]

Зноскі

1. Józef Mańkowski. Zeszyty prasoznawcze, Том 13 — Krakowskie Wydawn. Prasowe RSW Prasa-Książka-Ruch, 1972
2. ЭЛМБ 1986.
3. Józef Mańkowski(недаступная спасылка), Korporacja akademicka „Konwent Polonia” [dostęp 2017-07-30].