Яўген Аляксандравіч Казлоўскі

беларускі і савецкі геолаг, Міністр геалогіі СССР (1975—1989) From Wikipedia, the free encyclopedia

Яўген Аляксандравіч Казлоўскі
Remove ads

Яўген Аляксандравіч Казлоўскі (7 мая 1929(1929-05-07)[1], Доўск, Магілёўская акруга20 лютага 2022(2022-02-20)[2], Масква[3]) — савецкі і расійскі вучоны, геолаг, акадэмік, Міністр геалогіі СССР (1975—1989), першаадкрывальнік шэрагу радовішчаў карысных выкапняў[5], член Расійскай акадэміі прыродазнаўчых навук, прафесар (1975). Кандыдат у члены ЦК КПСС (1976—1990), дэпутат Вярхоўнага Савета СССР 10-11-га скліканняў. Лаўрэат Ленінскай прэміі і дзвюх дзяржаўных прэмій Расійскай Федэрацыі.

Хуткія факты Яўген Аляксандравіч Казлоўскі, Нараджэнне ...
Remove ads

Біяграфія

Нарадзіўся 7 траўня 1929 года ў Доўску Журавіцкага раёна Магілёўскай акругі.

У гады Вялікай Айчыннай вайны ўдзельнічаў у партызанскім руху ў Беларусі[6].

У 1945 годзе паступіў у артылерыйскае вучылішча пад Гомелем, якое скончыў у 1948 годзе[7].

У 1953 годзе скончыў Маскоўскі геолагаразведачны інстытут. Працаваў у геалагічных арганізацыях Далёкага Усходу РСФСР[6].

З 1965 года — начальнік упраўлення Міністэрства геалогіі РСФСР. Пад ягоным кіраўніцтвам рэалізоўвалася праграма тэхнічнага пераўзбраення галіны. У 1973 годзе ўзначаліў Усесаюзны навукова-даследчы інстытут эканомікі мінеральнай сыравіны і геолагаразведачных работ[6].

У 1975—1989 гадах — Міністр геалогіі СССР. У гэты перыяд былі адкрыты буйныя радовішчы нафты, газу, алмазаў, волава і іншых карысных выкапняў. Казлоўскі асабіста прымаў удзел у адкрыцці нафтавых радовішчаў у Заходняй Сібіры, алмазаў у Архангельскай вобласці, волава на Далёкім Усходзе. Пры ягоным удзеле быў створаны флот навукова-даследчых судоў[6]. Перыяд кіраўніцтва Казлоўскага міністэрствам геалогіі СССР называюць «залатым векам геалогіі»[8].

Па ягонай ініцыятыве была распрацавана і зацверджана сістэма даследавання нетраў «Космас — паветра — зямля — свідравіна». Пад ягоным кіраўніцтвам адбылося бурэнне ўнікальнай звышглыбокай свідравіны на Кольскім паўвостраве[6].

Памёр 20 лютага 2022 года ў Маскве. Пахаваны ў Маскве на Траекураўскіх могілках (12 мая 2023 года на месцы пахавання ўсталяваны помнік)[6].

Remove ads

Навуковая дзейнасць

Асноўнымі абласцямі прафесійных інтарэсаў Казлоўскага былі развіццё мінеральна-сыравінавай базы СССР, методыка і тэхніка разведкі карысных выкапняў, а таксама геалагічныя аспекты аховы навакольнага асяроддзя. Ён узначальваў Міжведамасную навуковую раду праблем вывучэння нетраў і звышглыбокага свідравання Дзяржаўнага камітэта навукі і тэхнікі СССР[6].

З’яўляецца аўтарам больш за 600 навуковых прац, у тым ліку каля 40 манаграфій па методыцы і тэхніцы геолагаразведачных работ, а таксама эканамічнай ацэнцы радовішчаў. Аўтар больш за 40 адкрыццяў і вынаходніцтваў[6][8].

Стварыў навуковую школу ў галіне сістэм кіравання тэхналагічнымі працэсамі пры разведцы радовішчаў на аснове геолага-эканамічнага мадэлявання[8][7].

Быў галоўным рэдактарам шматтомных выданняў: «Геалогія СССР», «Горная энцыклапедыя», «Расійская геалагічная энцыклапедыя»; «Расійская вугальная энцыклапедыя»; «Даведнік (дапаможнік) кіраўніка геалагічнай арганізацыі (прадпрыемства)»[8].

Remove ads

Узнагароды і званні

Ордэны

Прэміі

  • Ленінская прэмія (1964)
  • Дзяржаўная прэмія Расійскай Федэрацыі (1998)
  • Дзяржаўная прэмія Расійскай Федэрацыі (2002)

Ганаровыя званні

  • Ганаровы разведчык нетраў (1979)
  • Ганаровы нафтавік (1979)
  • Ганаровы работнік газавай прамысловасці (1979)
  • Заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі Расійскай Федэрацыі — за заслугі ў навуковай дзейнасці (1995)
  • Ганаровы работнік вугальнай прамысловасці (1996)

Выбраная бібліяграфія

Манаграфіі[7]:

  • «Кібернетычныя сістэмы ў разведачным бурэнні» (1985)
  • «Геолага-эканамічная мадэль: новыя прынцыпы разведкі і арганізацыі работ» (1989)
  • «Кіраванне геолагаразведачнай вытворчасцю» (1990)
  • «Кібернетычны аспект» (1990)

Крыніцы

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads