| indicative |
singular |
plural |
| first |
second |
third |
first |
second |
third |
| active |
present |
concubō |
concubās |
concubat |
concubāmus |
concubātis |
concubant |
| imperfect |
concubābam |
concubābās |
concubābat |
concubābāmus |
concubābātis |
concubābant |
| future |
concubābō |
concubābis |
concubābit |
concubābimus |
concubābitis |
concubābunt |
| perfect |
concubuī, concubāvī |
concubuistī, concubāvistī |
concubuit, concubāvit |
concubuimus, concubāvimus |
concubuistis, concubāvistis |
concubuērunt, concubuēre, concubāvērunt, concubāvēre |
| pluperfect |
concubueram, concubāveram |
concubuerās, concubāverās |
concubuerat, concubāverat |
concubuerāmus, concubāverāmus |
concubuerātis, concubāverātis |
concubuerant, concubāverant |
| future perfect |
concubuerō, concubāverō |
concubueris, concubāveris |
concubuerit, concubāverit |
concubuerimus, concubāverimus |
concubueritis, concubāveritis |
concubuerint, concubāverint |
| passive |
present |
— |
— |
concubātur |
— |
— |
— |
| imperfect |
— |
— |
concubābātur |
— |
— |
— |
| future |
— |
— |
concubābitur |
— |
— |
— |
| perfect |
— |
— |
concubitum est, concubātum est |
— |
— |
— |
| pluperfect |
— |
— |
concubitum erat, concubātum erat |
— |
— |
— |
| future perfect |
— |
— |
concubitum erit, concubātum erit |
— |
— |
— |
| subjunctive |
singular |
plural |
| first |
second |
third |
first |
second |
third |
| active |
present |
concubem |
concubēs |
concubet |
concubēmus |
concubētis |
concubent |
| imperfect |
concubārem |
concubārēs |
concubāret |
concubārēmus |
concubārētis |
concubārent |
| perfect |
concubuerim, concubāverim |
concubuerīs, concubāverīs |
concubuerit, concubāverit |
concubuerīmus, concubāverīmus |
concubuerītis, concubāverītis |
concubuerint, concubāverint |
| pluperfect |
concubuissem, concubāvissem |
concubuissēs, concubāvissēs |
concubuisset, concubāvisset |
concubuissēmus, concubāvissēmus |
concubuissētis, concubāvissētis |
concubuissent, concubāvissent |
| passive |
present |
— |
— |
concubētur |
— |
— |
— |
| imperfect |
— |
— |
concubārētur |
— |
— |
— |
| perfect |
— |
— |
concubitum sit, concubātum sit |
— |
— |
— |
| pluperfect |
— |
— |
concubitum esset, concubātum esset |
— |
— |
— |
| imperative |
singular |
plural |
| first |
second |
third |
first |
second |
third |
| active |
present |
— |
concubā |
— |
— |
concubāte |
— |
| future |
— |
concubātō |
concubātō |
— |
concubātōte |
concubantō |
| passive |
future |
— |
— |
concubātor |
— |
— |
— |
| concubāre |
concubārī |
concubāns |
— |
concubitūrum esse, concubātūrum esse |
concubitum īrī, concubātum īrī |
concubitūrus, concubātūrus |
concubandum |
concubuisse, concubāvisse |
concubitum esse, concubātum esse |
— |
concubitum, concubātum |
| — |
concubitum fore, concubātum fore |
— |
— |
concubitūrum fuisse, concubātūrum fuisse |
— |
— |
— |
| concubandī |
concubandō |
concubandum |
concubandō |
concubitum, concubātum |
concubitū, concubātū |