Gaston Bachelard
franca filozofo / From Wikipedia, the free encyclopedia
Gaston BACHELARD [Baŝlar] (naskiĝis la 27-an de junio 1884 en Bar-sur-Aube, mortis la 16-an de oktobro 1962 en Parizo) estis franca filozofo.
Rapidaj faktoj Persona informo, Subskribo ...
Gaston Bachelard | |||||
---|---|---|---|---|---|
Persona informo | |||||
Gaston Bachelard | |||||
Naskiĝo | 27-an de junio 1884 (1884-06-27) en Bar-sur-Aube | ||||
Morto | 16-an de oktobro 1962 (1962-10-16) (78-jaraĝa) en 9-a arondismento de Parizo | ||||
Tombo | Bar-sur-Aube vd | ||||
Lingvoj | franca vd | ||||
Ŝtataneco | Francio vd | ||||
Alma mater | Literatura fakultato de Parizo vd | ||||
Subskribo | |||||
Familio | |||||
Infanoj | Suzanne Bachelard vd | ||||
Profesio | |||||
Okupo | filozofo • poeto • verkisto • universitata instruisto • employee of a public institution • matematikisto • fizikisto • literaturteoriisto vd | ||||
Laborkampo | filozofio de scienco • estetiko vd | ||||
Doktoreca konsilisto | Léon Brunschvicg • Abel Rey vd | ||||
Verkado | |||||
Verkoj | Q15978201 ❦ The Psychoanalysis of Fire ❦ Q3202802 ❦ L'expérience de l'espace dans la physique contemporaine vd | ||||
| |||||
| |||||
| |||||
vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Fermi
Unue poŝt-laboristo li fariĝis instruisto pri Fiziko kaj Kemio en Bar-sur-Aube. En 1922 li sukcesis ekzamenon de "agrégation" pri Filozofio kaj instruis tiun fakon en la Universitato de Dijon antaŭ fariĝi profesoro en la fama Universitato de la Sorbonne en Parizo, ĝis 1954.
Unue epistemologo, li estis interesita de historio kaj kritiko de sciencoj:
- La nova scienca spirito (1934) (Le nouvel esprit scientifique)
- La konsistigo de la scienca spirito (1938) (La formation de l'esprit scientifique)
- La filozofio de la neo (1940) (La philosophie du non)
- La racionalista agado de la nuna fiziko (1951) (L 'activité rationaliste de la physique contemporaine)
Li poste interesiĝis pri la poezia imago kaj la revoj rilataj al la fizika medio:
- La psikanalizo de la fajro (1938) (La psychanalyse du feu)
- La akvo kaj la revoj (1942) (L'eau et les rêves)
- La aero kaj la sonĝoj (1943) (L'air et les songes)
- La tero kaj la revaĵoj de kvieto (1946) (La terre et les rêveries du repos)
- La tero kaj la revaĵoj de volo (1948) (La terre et les rêveries de la volonté (1948)
Lia lasta libro estis aŭtobiografio:
- La flamo de kandelo (1961) (La Flamme d'une chandelle)