Sankta Georgo

Sankta Georgo aŭ Georgo de Kapadokio (greke: Γεώργιος, latine: Georgius) estas kristana sanktulo kiu estas konsiderata la plej grava sanktulo en la ortodoksa kristanismo, kaj unu el la dek kvar helpantaj sanktuloj.

Tiu ĉi artikolo temas pri la kristana sanktulo Georgo. Pri aliaj uzoj de la vorto vidu la koncernan apartigilon.

Sankta
Georgo
Persona informo
Γεώργιος
Naskiĝo	ĉ. 280 en Kayseri, Kapadocio, Romia Imperio
Morto	23-an de aprilo 303 (0303-04-23) en Nikomedio, Bithynia et Pontus, Romia Imperio
Mortis pro	Mortpuno vd
Mortis per	Senkapigo vd
Tombo	Lod vd
Religio	kristanismo vd
Lingvoj	klasika greka lingvo vd
Ŝtataneco	Roma regno vd
Familio
Patro	Gerontius (en) vd
Patrino	Polychronia (en) vd
Profesio
Okupo	soldato drakmortiginto miraklisto vd
Postenoj Postenoj Pretora gvardio vd
Sanktulo
Festotago	23-a de aprilo (la tago de Sankta Georgo), ankaŭ 6-a de majo
Atributoj	lanco, drako, foje palma branĉo
Patroneco	Anglio, Kartvelio; skoltoj; kaj multaj aliaj
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

statuo de Sankta Georgo en la kapelo de la fortikaĵo Hohencollern (distrikto Zollernalb) en sudokcidenta Germanio

Historie, li estis Romia soldato, kaj Kristana martiro. Li famiĝis pro mortigo de pesta drako, rakontita en la Ora Legendo de Jakobo de Voraĝino.

Ekde la 12-a jarcento, disvastiĝis legendoj, surbaze de tio, kio estas rakontita en la Apokalipso de Johano (ĉapitro 12, 7-9) en la Nova Testamento, kie estas priskribita la milito de la ĉefanĝelo Miĥaelo kun la krokodilo. Laŭ la legendo, Georgios savis knabinon el la manoj de kruela drako

Georgo (Georgios) estas la patronsanktulo de pluraj landoj: Anglio, Etiopio, Kartvelio, Montenegro, Litovio kaj Katalunio same kiel pluraj urboj, inkluzive de Moskvo, Ĝenovo kaj Bamberg.

Vivo

Pri detaloj de lia vivo estas malcerteco. La plej fruaj kronikoj pri lia vivo jam enhavis plurajn fantaziajn erojn, sed ne la mortigon de la drako, kiu estis aldonita nur post la 11-a jarcento. La Gelasia dekreto en la 5-a aŭ en la 6-a jarcento deklaris nefidinda la kronikon Passio de Sancti Georgii.

Eble li naskiĝis en Kapadokio, eble en Palestino; li estis militisto kaj verŝajne tribuno; li estis martiro, verŝajne en Lod (antikve Lydda aŭ Diospolis), apud la nuna Tel-Avivo.^[1][2]; post multaj torturoj kiujn li postvivis, li estis senkapigita. Lia oficiala mortotago estas la 23-a de aprilo, verŝajne ĉirkaŭ la jaro 303. Tamen ankaŭ estas teorioj ke eble li estis identa al nenomata kristana martiro mortigita en Nikomedio, en la romia provinco Bithynia et Pontus.

Kulto

La tombo de sankta Georgo en Lod unue menciita en 530, estis tre frue celo de pilgrimantoj. Supozeble oni konstruis preĝejon sur lia tombo jam dum la 4-a jarcento.^[1]

En la katolika sanktula kalendaro sankta Georgo estas oficiale honorata la 23-an de aprilo.^[3] Ankaŭ aliaj kristanaj eklezioj memorfestas sanktan Georgon en la sama tago. Tamen la Ortodoksa Eklezio festas ankaŭ la 6-an de majo.^[2]

Sankta Georgo estas unu el la sanktaj helpantoj. Lia emblemo estas la Georga kruco, ruĝa sur blanka fono. Ĝi eniris interalie la flagojn de Anglio kaj Kartvelio. Sankta Georgo estas ankaŭ la patrono de la skolta movado.

Pliaj atributoj de la sanktulo estas la drako, la lanco, foje palma branĉo. Li estas tiele alegorio de la venko de la kristana fido super satano aŭ pli larĝsence de bono super malbono.

Georgo, arabe Jirjis, estas honorata kiel profeto de la islamanoj.^[1][4]

Vidu ankaŭ

• Georga Puto (Eisenach)
• Ora legendo
• Tago de Sankta Georgo

Eksteraj ligiloj

• Sankta Georgo en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
• Kategorio Sankta Georgo en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
• Sankta Georgo en Vikivojaĝo (Turisma gvidilo)

• Sankta Georgo en Catholic Forum Arkivigite je 2013-09-06 per la retarkivo Wayback Machine Romkatolika hagiografio (angle).
• Sankta Georgo, patrono de skoltismo Arkivigite je 2002-08-02 per la retarkivo Wayback Machine (angle).
• Biografio de Sankta Georgo (germane).

• 
  Blazono de Kartvelio
• 
  Blazono de Moskvo
• 
  Kruco de Sankta Georgo

• 
  Sankta Georgo kaj la Drako, Gustave Moreau, ĉirkaŭ 1880
• 
  Sankta Georgo, Raffaello Sanzio
• 
  Sankta Georgo kaj la Drako, Paolo Uccello, ĉirkaŭ 1470
• 
  Sankta Georgo, William Thomas Horton, 1898