oboedio

Latín

oboediō
clásico (AFI)	[ɔˈbɔɪ.dɪ.oː]
grafías alternativas	obœdiō

Etimología

Del prefijo ob- y audiō, -īre ('oír').^[1]

Verbo intransitivo

1

Escuchar, dar oídos (a), prestar atención (a).^[1]

2

Obedecer, someterse (a personas, ordenes, leyes, etc.).^[1]

3

Actuar de acuerdo con las exigencias (del deber, de una situación).^[1]

b

Ser sojuzgado por, ser esclavo (de un vicio, etc.).^[1]

c

Estar bajo las influencias de algo, ser sensible a algo.^[1]

Conjugación

Conjugación de oboediō, oboedīre, oboedīvī, oboedītum  (cuarta conjugación, regular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	oboedīre, oboedīvisse, oboediisse
Infinitivo pasivo	oboedīrī
Participio activo	oboediēns, oboedītūrus
Participio pasivo	oboediendus, oboedītus
Gerundio	oboediendī, oboediendō, oboediendum
Supino	oboedītum, oboedītū
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	ego oboediō	tū oboedīs	is, ea, id oboedit	nōs oboedīmus	vōs oboedītis	eī, eae, ea oboediunt
Pretérito imperfecto	ego oboediēbam	tū oboediēbās	is, ea, id oboediēbat	nōs oboediēbāmus	vōs oboediēbātis	eī, eae, ea oboediēbant
Futuro	ego oboediam	tū oboediēs	is, ea, id oboediet	nōs oboediēmus	vōs oboediētis	eī, eae, ea oboedient
Pretérito perfecto	ego oboedīvī, oboediī	tū oboedīvistī, oboediistī	is, ea, id oboedīvit, oboediit	nōs oboedīvimus, oboediimus	vōs oboedīvistis, oboediistis	eī, eae, ea oboedīvērunt, oboediērunt, oboedīvēre, oboediēre
Pretérito pluscuamperfecto	ego oboedīveram, oboedieram	tū oboedīverās, oboedierās	is, ea, id oboedīverat, oboedierat	nōs oboedīverāmus, oboedierāmus	vōs oboedīverātis, oboedierātis	eī, eae, ea oboedīverant, oboedierant
Futuro perfecto	ego oboedīverō, oboedierō	tū oboedīveris, oboedieris	is, ea, id oboedīverit, oboedierit	nōs oboedīverimus, oboedierimus	vōs oboedīveritis, oboedieritis	eī, eae, ea oboedīverint, oboedierint
Presente pasivo	ego oboedior	tū oboedīris, oboedīre	is, ea, id oboedītur	nōs oboedīmur	vōs oboedīminī	eī, eae, ea oboediuntur
Pretérito imperfecto pasivo	ego oboediēbar	tū oboediēbāris, oboediēbāre	is, ea, id oboediēbātur	nōs oboediēbāmur	vōs oboediēbāminī	eī, eae, ea oboediēbantur
Futuro pasivo	ego oboediar	tū oboediēris, oboediēre	is, ea, id oboediētur	nōs oboediēmur	vōs oboediēminī	eī, eae, ea oboedientur
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	ut ego oboediam	ut tū oboediās	ut is, ut ea, ut id oboediat	ut nōs oboediāmus	ut vōs oboediātis	ut eī, ut eae, ut ea oboediant
Pretérito imperfecto	ut ego oboedīrem	ut tū oboedīrēs	ut is, ut ea, ut id oboedīret	ut nōs oboedīrēmus	ut vōs oboedīrētis	ut eī, ut eae, ut ea oboedīrent
Pretérito perfecto	ut ego oboedīverim, oboedierim	ut tū oboedīverīs, oboedierīs	ut is, ut ea, ut id oboedīverit, oboedierit	ut nōs oboedīverīmus, oboedierīmus	ut vōs oboedīverītis, oboedierītis	ut eī, ut eae, ut ea oboedīverint, oboedierint
Pretérito pluscuamperfecto	ut ego oboedīvissem, oboediissem	ut tū oboedīvissēs, oboediissēs	ut is, ut ea, ut id oboedīvisset, oboediisset	ut nōs oboedīvissēmus, oboediissēmus	ut vōs oboedīvissētis, oboediissētis	ut eī, ut eae, ut ea oboedīvissent, oboediissent
Presente pasivo	ut ego oboediar	ut tū oboediāris, oboediāre	ut is, ut ea, ut id oboediātur	ut nōs oboediāmur	ut vōs oboediāminī	ut eī, ut eae, ut ea oboediantur
Pretérito imperfecto pasivo	ut ego oboedīrer	ut tū oboedīrēris, oboedīrēre	ut is, ut ea, ut id oboedīrētur	ut nōs oboedīrēmur	ut vōs oboedīrēminī	ut eī, ut eae, ut ea oboedīrentur
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	― ―	(tū) oboedī	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) oboedīte	(eī, eae, ea) ―
Futuro	― ―	(tū) oboedītō	(is, ea, id) oboedītō	― ―	(vōs) oboedītōte	(eī, eae, ea) oboediuntō
Presente pasivo	― ―	(tū) oboedīre	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) oboedīminī	(eī, eae, ea) ―
Futuro pasivo	― ―	(tū) oboedītor	(is, ea, id) oboedītor	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) oboediuntor
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad