sudo

 Entradas similares:  sudó

Español

sudo
pronunciación (AFI)	[ˈsuð̞o]
silabación	su-do
acentuación	llana
longitud silábica	bisílaba
rima	u.do

Forma verbal

1

Primera persona del singular (yo) del presente de indicativo de sudar.

Esperanto

sudo
pronunciación (AFI)	/ˈsu.do/
silabación	su-do
longitud silábica	bisílaba
rima	u.do

Etimología

Si puedes, incorpórala: ver cómo.

Sustantivo

1

Sur.

• Antónimo: nordo.

Véase también

• Wikipedia en esperanto tiene un artículo sobre sudo.

Latín

sūdō
clásico (AFI)	[ˈsuː.doː]

Etimología

de sūdor ('sudor').

Verbo intransitivo

1

Sudar, transpirar.^[1]

2

Sudar por la fatiga: afanarse.

• Uso: insinuando trabajo o esfuerzo, muchas veces como hipérbola.^[1]

Verbo intransitivo y transitivo

3

Empañarse de humedad, vapor o rocío, humedecerse.

• Uso: dícese de las superficies de cosas inanimadas.^[1]

4

Filtrarse.

• Uso: dícese de la humedad.^[1]

Verbo transitivo

5

Empapar de sudor.^[1]

6

Ejecutar, llevar a cabo con mucho esfuerzo o sudor.^[1]

Conjugación

Conjugación de sūdō, sūdāre, sūdāvī, sūdātum  (primera conjugación, regular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	sūdāre, sūdāvisse
Infinitivo pasivo	sūdārī
Participio activo	sūdāns, sūdātūrus
Participio pasivo	sūdandus, sūdātus
Gerundio	sūdandī, sūdandō, sūdandum
Supino	sūdātum, sūdātū
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	ego sūdō	tū sūdās	is, ea, id sūdat	nōs sūdāmus	vōs sūdātis	eī, eae, ea sūdant
Pretérito imperfecto	ego sūdābam	tū sūdābās	is, ea, id sūdābat	nōs sūdābāmus	vōs sūdābātis	eī, eae, ea sūdābant
Futuro	ego sūdābō	tū sūdābis	is, ea, id sūdābit	nōs sūdābimus	vōs sūdābitis	eī, eae, ea sūdābunt
Pretérito perfecto	ego sūdāvī	tū sūdāvistī	is, ea, id sūdāvit	nōs sūdāvimus	vōs sūdāvistis	eī, eae, ea sūdāvērunt, sūdāvēre
Pretérito pluscuamperfecto	ego sūdāveram	tū sūdāverās	is, ea, id sūdāverat	nōs sūdāverāmus	vōs sūdāverātis	eī, eae, ea sūdāverant
Futuro perfecto	ego sūdāverō	tū sūdāveris	is, ea, id sūdāverit	nōs sūdāverimus	vōs sūdāveritis	eī, eae, ea sūdāverint
Presente pasivo	ego sūdor	tū sūdāris, sūdāre	is, ea, id sūdātur	nōs sūdāmur	vōs sūdāminī	eī, eae, ea sūdantur
Pretérito imperfecto pasivo	ego sūdābar	tū sūdābāris, sūdābāre	is, ea, id sūdābātur	nōs sūdābāmur	vōs sūdābāminī	eī, eae, ea sūdābantur
Futuro pasivo	ego sūdābor	tū sūdāberis, sūdābere	is, ea, id sūdābitur	nōs sūdābimur	vōs sūdābiminī	eī, eae, ea sūdābuntur
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	ut ego sūdem	ut tū sūdēs	ut is, ut ea, ut id sūdet	ut nōs sūdēmus	ut vōs sūdētis	ut eī, ut eae, ut ea sūdent
Pretérito imperfecto	ut ego sūdārem	ut tū sūdārēs	ut is, ut ea, ut id sūdāret	ut nōs sūdārēmus	ut vōs sūdārētis	ut eī, ut eae, ut ea sūdārent
Pretérito perfecto	ut ego sūdāverim	ut tū sūdāverīs	ut is, ut ea, ut id sūdāverit	ut nōs sūdāverīmus	ut vōs sūdāverītis	ut eī, ut eae, ut ea sūdāverint
Pretérito pluscuamperfecto	ut ego sūdāvissem	ut tū sūdāvissēs	ut is, ut ea, ut id sūdāvisset	ut nōs sūdāvissēmus	ut vōs sūdāvissētis	ut eī, ut eae, ut ea sūdāvissent
Presente pasivo	ut ego sūder	ut tū sūdēris, sūdēre	ut is, ut ea, ut id sūdētur	ut nōs sūdēmur	ut vōs sūdēminī	ut eī, ut eae, ut ea sūdentur
Pretérito imperfecto pasivo	ut ego sūdārer	ut tū sūdārēris, sūdārēre	ut is, ut ea, ut id sūdārētur	ut nōs sūdārēmur	ut vōs sūdārēminī	ut eī, ut eae, ut ea sūdārentur
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	― ―	(tū) sūdā	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) sūdāte	(eī, eae, ea) ―
Futuro	― ―	(tū) sūdātō	(is, ea, id) sūdātō	― ―	(vōs) sūdātōte	(eī, eae, ea) sūdantō
Presente pasivo	― ―	(tū) sūdāre	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) sūdāminī	(eī, eae, ea) ―
Futuro pasivo	― ―	(tū) sūdātor	(is, ea, id) sūdātor	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) sūdantor
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad