Cristina Alberdi

Cristina Alberdi Alonso (Los Rosales, Sevilla, Andaluzia, 1946ko otsailaren 22a – Madril, 2024ko ekainaren 27a) sevillar abokatu eta politikaria izan zen. 1985 eta 1990 bitartean Botere Judizialaren Kontseilu Nagusiko lehen emakume-kidea izan zen. ^[1]

 

Cristina Alberdi
(2016) Irudi gehiago
Espainiako Diputatuen Kongresuko diputatua 2000ko martxoaren 27a - 2004ko urtarrilaren 20a Barrutia: Madril Hautetsia: 2000ko Espainiako hauteskunde orokorrak Espainiako Diputatuen Kongresuko diputatua 1996ko martxoaren 21a - 2000ko apirilaren 5a Barrutia: Málaga (en) Hautetsia: 1996ko Espainiako hauteskunde orokorrak Minister of Social Affairs (en) 1993ko uztailaren 14a - 1996ko maiatzaren 4a ← Matilde Fernández - Javier Arenas →
Bizitza
Jaiotza	Los Rosales (en) , 1946ko otsailaren 22a
Herrialdea	Espainia
Heriotza	Madril, 2024ko ekainaren 27a (78 urte)
Familia
Haurrideak	ikusi Inés Alberdi
Familia	ikusi Inés Alberdi (arreba)
Hezkuntza
Heziketa	Madrilgo Complutense Unibertsitatea 1968)
Hizkuntzak	gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	politikaria eta abokatua
Parte-hartzailea In defense of the reign of Juan Carlos I (en)
Lantokia(k)	Madril
Jasotako sariak	ikusi San Raimundo Penyafortekoaren Ordenaren Gurutze Handia  (1990eko azaroaren 9a) Karlos III.aren Ordena  (1996ko maiatzaren 11)
Kidetza	Q30145432 Botere Judizialaren Kontseilu Nagusia
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa	Espainiako Langile Alderdi Sozialista

Biografia

Sevillako Los Rosales herrian jaio zen eta familia kontserbadore eta katoliko batekoa uzan zen. Cristina Alberdik hamabi neba-ahizpa zituen. Inés Alberdi soziologo eta katedradunaren ahizpa izan zen. Madrilgo Unibertsitate Konplutentsean zuzenbidea ikasi zuen eta 1968an lizentziatura lortu zuen.

Lan ibilbidea

1969an, abokatu-bulego batean hasi zen lanean, eta 1971n kolegiatu zen. Urte horretatik 1985era Madrilgo Abokatuen Elkargoko abokatua izan zen. 1975ean kolektibo juridiko feminista bat antolatu zuen, Seminario Kolektibo Feminista. Francisca Sauquillo Térez del Arcorekin batera, garaiko feminismoaren erreferenteetako bat izan zen. Trantsizioan, Konstituzioa prestatzeko lanetan eta Kode Zibil eta Penalen erreforma-legeetan aholkulari gisa parte hartu zuen.

1985 eta 1990 bitartean Botere Judizialaren Kontseilu Nagusiko kidea izan zen , PSOEk proposatuta eta Senatuak hautatua, organo horretan parte hartu zuen lehen emakumea izan zen.^[1] Kontseilutik oso aktiboa izan zen epai matxistak egin zituzten epaileen aurka. 1990ean abokatutzara itzuli zen, eta berriro utzi zuen Felipe Gonzálezen azken gobernuan (1993-1996) Gizarte Gaietako ministro izendatzean. Espainiak Europar Batasuneko lehendakaritza betetzean, Alberdi Europar Batasunaren bozeramailea izan zen Pekingo Emakumearen IV. Mundu Konferentzian, 1995eko irailean.

1995eko urrian PSOEn afiliatua, hilabete gutxi batzuk geroago, 1996an PSOEk Kongresuko diputatu hautatu zuten Malaga probintzian, eta 2000ko Espainiako hauteskunde orokorretan Madril probintzian. Madrilgo Federazio Sozialistaren (FSM) lehendakaria ere izan zen 1997ko urritik 2000ko urrira bitartean, Jaime Lissavetzkyrekin idazkari nagusia, José Acosta "guerrista delakoa" ordezkatuz.^[2] Ondoren, FSMko Exekutiboko Azterlan eta Programen arloaz arduratu zen. 2000ko martxoan PSOEko batzorde kudeatzaileko kideetako bat izan zen. Joaquín Almuniaren dimisioaren eta XXXV. Kongresuaren (2000ko uztaila) arteko partida zuzendu zuen, eta José Luis Rodríguez Zapatero hautatu zuten.

1995. urteaz geroztik afiliatuta egon ondoren, 2003an PSOE utzi zuen, eta bere alderdiari "nazionalismo soberanistarren alde egitea" leporatu zion, Katalunian PSC, Esquerra Republicana de Catalunya eta ICVren artean hiru alderdiko gobernua eratu zelako. Ez zuen aulkia utzi eta Talde Mistora pasatu zen.^[3] Alderdiko idazkari nagusiaren, José Luis Rodríguez Zapateroren, lurralde-eredua ere kritikatu zuen, eta PSOE erradikalizatu egin zela esan zuen. Kataluniako Estatutuaren eta ETArekin negoziatzearen kontra ere agertu zen.^[4] 2003ko irailean, Madrilgo Federazio Sozialistako kargu guztietatik dimisioa eman zuen Rafael Simancas idazkari nagusiarekin izandako desadostasunengatik, Eduardo Tamayo eta Maria Teresa Sáez transfugek eragindako krisia kudeatzeko moduaz, Simancas Madrilgo Erkidegoko lehendakaria hautatzea eragotzi baitzuen.^[5] 2008ko uztailean adierazi zuen Zapaterok "180 graduko bira eman zuela terrorismoaren aurkako borrokari dagokionez", eta "aurreko legegintzaldian baino gehiago" gustatzen zitzaiola.^[6]

2004ko otsailean, Esperanza Aguirrek (Alderdi Popularra) Madrilgo Erkidegoko Genero Indarkeriaren aurkako Behatokiko Aholku Batzordeko lehendakari izendatu zuen. Uztailetik, Madrilgo Erkidegoko Kontseilu Aholku-emaileko kide zen.^[7]

2009tik, Telemadrid kateko Madrid opina (2009-2011) edo El cascabel al gato 13TV bezalako telebista-saioetako tertulia politikoetan parte hartu du.

Bizitza pertsonala

1995ean José Benito Alique editorearekin ezkondu zen (2008an hil zen), eta hura Caroloren aita zen, Terele Pávez aktorearen seme bakarra.^[8][9]

Cristina Alberdi Inés Alberdiren ahizpa izan zen, 2008-2010 bitartean Emakumearen Nazio Batuen Garapenerako Funtsaren zuzendari exekutiboa izan zena.

Lanak

• Ahora divorcio (1977), ISBN 978-84-02-05391-6. Lankidetzan Ángela Cerrillos Valledor eta Consuelo Abril Gonzálezekin.
• Aborto: sí o no (1977), ISBN 978-84-02-05344-2.
• La abogacía: hablando con Cristina Alberdi (1997), ISBN 84-483-0008-4.
• El poder es cosa de hombres: memorias políticas (2001), ISBN 978-84-9734-015-1.