احمد کسروی
زبانشناس، حقوقدان، اندیشمند، نویسنده و تاریخنگار ایرانی (۱۲۶۹–۱۳۲۴) / From Wikipedia, the free encyclopedia
سیّد احمد حُکمآبادی تبریزی (۸ مهر ۱۲۶۹ – ۲۰ اسفند ۱۳۲۴) که بعدها نام خانوادگی کَسرَوی را برگزید، تاریخنگار، زبانشناس، پژوهشگر، حقوقدان و اندیشمند ایرانی بود.[4] وی استاد رشتهٔ حقوق در دانشگاه تهران و وکیل دعاوی در تهران بود.[5][6]
احمد کسروی | |
---|---|
نام هنگام تولد | سید احمد حکمآبادی تبریزی |
زادهٔ | ۸ مهر ۱۲۶۹ تبریز، ایران |
درگذشت | ۲۰ اسفند ۱۳۲۴ (۵۵ سال) کاخ دادگستری تهران |
علت مرگ | ترور |
آرامگاه | کنار «چشمهآبک» در اطراف امامزاده قاسم شمیران[1] |
محل زندگی | تبریز تهران |
دیگر نامها | سید احمد حکمآبادی احمد کسروی |
شناختهشده برای | تاریخنگاری، زبانشناسی، پژوهشگری و نظریهپردازی |
دوره | قاجاریه پهلوی |
حزب سیاسی | باهماد آزادگان |
جنبش | ملیگرایی و زدودن خرافات از مذهب |
مخالف(ها) | بنیادگرایان مذهبی و قومگرایان |
اتهام(های) جزایی | «خداناباوری، ارتداد و محاربه» از سوی برخی اسلامگرایان شیعه[2] |
مکتب | پاکدینی |
فرزندان | حمیده نفیسه جلال[1] فرُخزاد بهزاد مَهین خُجسته |
والدین | پدرش: «میرقاسم» مادرش: «خدیجه خانم»[3] |
احمد کسروی در حوزههای مختلفی چون تاریخ، زبانشناسی، ادبیات، علوم دینی، روزنامهنگاری، وکالت، قضاوت و سیاست فعالیت داشت.[7] وی بنیانگذار جنبشی سیاسی اجتماعی با هدف ساختن یک «هویت ایرانیِ سکولار» در جامعهٔ ایران، موسوم به جنبش «پاکدینی» بود که در دورهای از حکومت پهلوی شکل گرفت.[8]
کسروی خواستار مبارزه با «واپسماندگی فکری و علمی» و روشنگری در تمامی وجوه زندگانی بود؛[9] وی از آنچه «اوضاع زندگی، خرافهگرایی و آداب اجتماعی» مردم ایران میدانست، انتقاد داشت؛ موضعگیریهای احمد کسروی در برابر کیشهای رایج، نهادهای مذهبی و اخلاقی، مسلکها، ارزشهای سنتی و فرهنگی و تاختن او به باورهای دینی و فرهنگی از تشیع و بهائیت گرفته تا شعرهای خیام، حافظ، سعدی و دیگر شاعران ایرانی، از جمله مواردی بود که مخالفتهای بسیاری را علیه او برانگیخت.[7]
آثار احمد کسروی بالغ بر ۷۰ جلد کتاب به زبانهای فارسی و عربی است.[2] از مهمترین آثار کسروی میتوان به دو کتاب تاریخ مشروطهٔ ایران و تاریخ هجده سالهٔ آذربایجان اشاره کرد که از مهمترین آثار مربوط به تاریخ جنبش مشروطه ایران هستند و تا به امروز مراجع اصلی محققان دربارهٔ این جنبش بودهاند.[4] وی در کتاب آذری یا زبان باستان آذربایجان، برای نخستینبار این نظریّه را مطرح کرد که زبان تاریخی منطقهٔ آذربایجان پیش از رایجشدن زبان ترکی آذربایجانی که مورخان از آن به نام «آذری» یاد کردهاند، زبانی از خانوادهٔ زبانهای ایرانی بودهاست. این نظریه امروز در میان دانشمندان بهطور عام پذیرفته شدهاست.[10]
احمد کسروی در ۲۰ اسفند ۱۳۲۴ و در سن ۵۵ سالگی، در اتاق بازپرسی ساختمان کاخ دادگستری تهران «به ضرب گلوله و ۲۷ ضربه چاقو»[11] توسط افراد گروه «فدائیان اسلام»، ترور شد.[12][13]