محمد امامی کاشانی
روحانی شیعهٔ ایرانی (۱۳۱۰–۱۴۰۲) / From Wikipedia, the free encyclopedia
محمد آقا امامی معروف به محمد امامی کاشانی[7] (۱۰ مهر ۱۳۱۰ – ۱۲ اسفند ۱۴۰۲)[8][9] روحانی شیعه ایرانی، متولی و مدیر مدرسه عالی شهید مطهری،[10] نماینده تهران در مجلس خبرگان رهبری در دورههای ۱ تا ۵ و امام جمعه موقت تهران از ۸ آبان ۱۳۶۰ تا اسفند ۱۴۰۲ بود.
اطلاعات اجمالی محمد امامی کاشانی, عضو حقیقی مجمع تشخیص مصلحت نظام ...
محمد امامی کاشانی | |
---|---|
عضو حقیقی مجمع تشخیص مصلحت نظام | |
دوره مسئولیت ۲۷ اسفند ۱۳۷۵[1] – ۸ اسفند ۱۳۸۵ | |
گمارنده | سید علی خامنهای |
رئیس | اکبر هاشمی رفسنجانی |
سخنگوی شورای نگهبان[2][3] | |
دوره مسئولیت ۲۶ تیر ۱۳۷۱ – ۲۰ مرداد ۱۳۷۸ | |
پس از | ایجاد جایگاه |
پیش از | رضا استادی[4] |
نماینده مجلس خبرگان رهبری دورههای ۱، ۲، ۳، ۴ و ۵ | |
دوره مسئولیت ۴ خرداد ۱۳۹۵ – ۱۲ اسفند ۱۴۰۲ | |
حوزه انتخاباتی | استان تهران |
اکثریت | ۲٬۲۸۶٬۴۴۵ |
دوره مسئولیت ۱ اسفند ۱۳۸۵ – ۳ خرداد ۱۳۹۵ | |
حوزه انتخاباتی | استان تهران |
دوره مسئولیت ۴ اسفند ۱۳۷۷ – ۳۰ بهمن ۱۳۸۵ | |
حوزه انتخاباتی | استان تهران |
اکثریت | ۱٬۱۷۹٬۵۶۶[5] |
دوره مسئولیت ۲ اسفند ۱۳۶۹ – ۳ اسفند ۱۳۷۷ | |
حوزه انتخاباتی | استان تهران |
دوره مسئولیت ۲۴ مرداد ۱۳۶۲ – ۱ اسفند ۱۳۶۹ | |
حوزه انتخاباتی | استان تهران |
عضو شورای نگهباندورههای ۱، ۲، ۳ و ۴ | |
دوره مسئولیت ۲۶ تیر ۱۳۶۲ – ۱۲ مرداد ۱۳۷۸ | |
گمارنده | سید روحالله خمینیسید علی خامنهای |
دبیر | لطفالله صافی گلپایگانیمحمد محمدی گیلانیاحمد جنتی |
پس از | محمدمهدی ربانی املشی |
پیش از | رضا استادی |
نخستین رئیس دیوان عدالت اداری | |
دوره مسئولیت ۱۳۶۱ – ۱۳۶۲ | |
گمارنده | سید عبدالکریم موسوی اردبیلی |
پس از | ایجاد منصب |
پیش از | غلامرضا رضوانی |
اطلاعات شخصی | |
زاده | محمد آقا امامی ۱۰ مهر ۱۳۱۰ کاشان، ایران |
درگذشته | ۱۲ اسفند ۱۴۰۲ (۹۲ سال) تهران، ایران |
علت مرگ | ایست قلبی |
آرامگاه | حرم امام رضا، مشهد |
حزب سیاسی | جامعه روحانیت مبارز[6] |
بستن
نماز عید قربان سال ۱۳۹۵ نیز در تهران به امامت وی برگزار شد. وی از نزدیکان و معتمدان اکبر هاشمی رفسنجانی بود که در سال ۱۳۹۴ در لیست خبرگان مردم قرار داده شد و نفر دوم از تهران بعد از هاشمی رفسنجانی به مجلس خبرگان راه یافت. عباس پالیزدار در سال ۱۳۸۷ وی را به «فساد اقتصادی»، «رانت خواری» و در برخی موارد به «فساد اخلاقی» متهم کرد.[11][12]