Gran Premio do Xapón de 1992
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
O Gran Premio do Xapón de 1992 (oficialmente o XVIII Fuji Television Japanese Grand Prix) foi unha carreira de Fórmula Un disputada en Suzuka o 25 de outubro de 1992. Foi a décimo quinta e penúltima proba da tempada 1992 da Fórmula Un, o 19º Gran Premio do Xapón, o sexto en Suzuka e o oitavo que se celebrou no marco do campionato mundial de pilotos de Fórmula Un. A carreira disputouse ao longo de 53 voltas ao circuíto de seis quilómetros por unha carreira de 310 quilómetros. Gañouno Riccardo Patrese pilotando un Williams - Renault, con Gerhard Berger en segundo lugar para o equipo McLaren e Martin Brundle en terceiro lugar para Benetton. Esta foi a última vitoria de Patrese nun Gran Premio.
Remove ads
Informe
Antes da carreira
Antes da carreira houbo dous cambios de piloto: Ferrari substituíu a Ivan Capelli polo seu piloto de probas Nicola Larini, mentres que Karl Wendlinger deixou March para unirse ao programa preparatorio de Sauber antes do debut do equipo suízo en 1993, o seu lugar ocupouno Jan Lammers, facendo a súa primeira saída na F1 logo de máis de 10 anos.[1]
Cualificación
Na cualificación, o Williams de Nigel Mansell obtivo a súa 13ª pole position da tempada, igualando o récord establecido por Ayrton Senna en 1988 e 1989. O seu compañeiro de equipo Riccardo Patrese estaba ao seu carón na primeira fila, mentres que os McLarens de Senna e Gerhard Berger encheron a segunda fila. Michael Schumacher no Benetton foi o quinto, seguido polos dous Lotus de Johnny Herbert e Mika Häkkinen. O top ten foi completado por Érik Comas no Ligier, Andrea de Cesaris no Tyrrell e Thierry Boutsen no segundo Ligier.
Carreira
Mansell fixo un rápido comezo e ao final da primeira volta lideraba diante de Patrese por tres segundos. Senna mantívose en terceiro lugar antes de converterse no primeiro retirado da carreira na volta 3 cunha falla no motor. Mentres tanto, Larini, que clasificara undécimo, calou o coche na grella e caeu ao final, mentres que a caixa de cambios de Boutsen fallou na volta 4.
Berger fixo unha temperá parada en boxes e reincorporouse á carreira en sexto lugar, detrás de Schumacher e os dous Lotus. Na volta 13, Schumacher retirouse cunha falla na caixa de cambios, a súa única retirada mecánica do ano. A caixa de cambios de Herbert tamén fallou dúas voltas máis tarde. Despois da parada en boxes a metade da carreira para cambiar pneumáticos, Mansell conservou unha cómoda vantaxe sobre Patrese, mentres que Berger adiantouse a Häkkinen en terceiro lugar e Martin Lutund, que só cualificara 13° no segundo Benetton, subiu ao quinto lugar diante de Comas e de Cesaris.
Na volta 36, Mansell reduciu a velocidade e Patrese adiantouno. A seguinte volta, Comas retirouse cunha falla do motor. Na volta 45, tanto Mansell como Häkkinen sufriron fallas no motor, isto moveu a Berger e Brundle ao segundo e terceiro lugar, respectivamente. Patrese logrou a súa sexta e última vitoria nun Gran Premio, terminando 13 segundos por diante de Berger con Brundle un minuto máis atrás, os seis primeiros os completaron de Cesaris, Jean Alesi no segundo Ferrari e Christian Fittipaldi, quen anotou o seu primeiro punto na Fórmula Un e o único punto da tempada para o equipo Minardi.
Remove ads
Clasificación
Cualificación
Carreira
Remove ads
Posicións logo da carreira
- Texto en negra indica ao Campión do Mundo.
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
Remove ads
Referencias
Ligazóns externas
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads