Luís González Tosar

Luís González Tosar, nado en Buenos Aires o 25 de agosto de 1952, é un escritor galego,^[1] residente en Santiago de Compostela.^[2]

Luís González Tosar

Biografía
Nacemento	25 de agosto de 1952 (72 anos) Buenos Aires, Arxentina
Educación	Universidade de Santiago de Compostela
Actividade
Ocupación	poeta
Premios
(2005)  Medalla Castelao (1998)  Premio Modesto R. Figueiredo (1989)  Premio da Crítica de poesía galega (1986)  Premio Antón Losada Diéguez de creación literaria (1985)  Premio Esquío de poesía

Traxectoria

De familia galega, por volta de 1969 regresou a Galicia, completando en Vigo o bacharelato. Licenciado en 1981 en Filoloxía Hispánica pola Universidade de Santiago de Compostela, é profesor de lingua e literatura galega no ensino secundario dende 1984. Foi fundador e director da revista Dorna e coordinador da colección Dombate de poesía.

Moi vencellado ó mundo da emigración, visitou en varias ocasións as sociedades galegas de cidades como A Habana e Buenos Aires, onde impartiu conferencias e cursos.^[3]

É presidente do PEN Clube de Galicia desde 1995 e foi membro da Fundación Rosalía de Castro.^[4]

A súa obra foi traducida ao catalán, italiano, inglés, francés, alemán e húngaro.^[1]

Obra

Poesía

• A caneiro cheo, 1986, Sociedade de Cultura Valle-Inclán e Galaxia.
• Seis cánticos labrados co recordo de seis cidades mouras, 1986.
• Remol das travesías, 1989, Galaxia.^[5]
• Campás de recalada, 1992.
• Coa forza da palabra, 1992, Biblioteca 114, Editorial Compostela (antoloxía poética).
• Madeira do meu canto / Madera de mi canto, 1998, Visor, Madrid. Antoloxía bilingüe galego-castelán.
• Invocació d'un temps (poesia, 1986-2000). Invocación dun tempo (poesía, 1986-2000), 2001, Viena (Barcelona).^[6]
• Estúrdiga materia, 2008, Galaxia.

Narrativa

• Estación marítima, 1996, Galicia en el mundo.^[7]

Tradución

• A volta do xove Príncipe, de Alejandro Guillermo Roemmers, 2013, Galaxia.

Como editor literario

• Polos vieiros da saudade de Ramón Otero Pedrayo, 2001, Galaxia.
• Fonduxos da memoria: obra poética (1946-1998), de Ramón Somoza Barros, 2002, Concello de Campo Lameiro.
• Poesía brasileira hoxe, 2004.
• Fagamos pola nosa lingua vocación de liberdade / narradores galegos do P.E.N. Let's call our language voice of freedom / prose writers of Galician P.E.N., 2005, PEN Clube de Galicia.

Obras colectivas

• Fantasías reais: almas dun protocolo, de Luis Moure Mariño, 1993, Ir Indo. Tradución do castelán ao galego, con Marisa Guerra.
• E dixo o corvo..., 1997, Xunta de Galicia.
• A poesía é o gran milagre do mundo, 2001, PEN Clube de Galicia.
• Poetas e narradores nas súas voces. I, 2001, Consello da Cultura Galega.
• Carlos Casares: a semente aquecida da palabra, 2003, Consello da Cultura Galega.
• Intifada. Ofrenda dos poetas galegos a Palestina, 2003, Fundación Araguaney.
• Negra sombra. Intervención poética contra a marea negra, 2003, Espiral Maior.
• Poetas con Rosalía, 2006, Fundación Rosalía de Castro.
• Dix-sept poètes galiciens 1975-2000. Dezasete poetas galegos 1975-2000, 2008, Universidade da Coruña.
• Marcos Valcárcel. O valor da xenerosidade, 2009, Difusora.
• Urbano. Homenaxe a Urbano Lugrís, 2011, A Nave das Ideas.^[8]
• A cidade na poesía galega do século XXI, 2012, Editorial Toxosoutos.
• Xosé María Díaz Castro. Nimbos de luz, con Alfonso Blanco Torrado e Armando Requeixo, 2014, Galaxia.
• Sombras radiantes y otros poemas, de Xosé María Díaz Castro, edición bilingüe en colaboración con Armando Requeixo, 2014, Eneida.
• 150 Cantares para Rosalía de Castro, 2015.^[9]
• De Cantares Hoxe. Os Cantares Gallegos de Rosalía de Castro no século XXI, 2015, Fundación Rosalía de Castro/Radio Galega.

Premios

• Premio Esquío de poesía no 1985, por A caneiro cheo.
• Premio Antón Losada Diéguez no 1986, por A caneiro cheo.
• Premio da Crítica española no 1989, por Remol das travesías.^[5]
• Premio Julio Camba de xornalismo en 1999.
• Medalla Castelao da Xunta de Galicia en 2005.
• Premio da Crítica Galicia de creación literaria no 2009, por Estúrdiga materia.