Proteína S
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
A proteína S é unha glicoproteína do plasma dependente da vitamina K sintetizada no fígado. Non debe confundirse coa "proteína S do complemento" (Complement S-protein ou S-protein), tamén chamada vitronectina.[1] Na circulación sanguínea a proteína S dependente da vitamina K existe en dúas formas: unha forma libre e unha forma complexa unida á proteína do sistema de complemento proteína que se une a C4b (C4BP).[2] Nos humanos a proteína S está codificada no xene PROS1 do cromosoma 3.[3][4]
Remove ads
Historia
A proteína S recibe ese nome pola cidade estadounidense de Seattle, no estado de Washington, onde foi descuberta e purificada en 1979.[5][6]
Estrutura
A proteína S é en parte homóloga doutras proteínas plasmáticas de coagulación dependentes da vitamina K, como a proteína C e os factores VII, IX e X. Igual que elas ten un dominio Gla e varios dominios de tipo EGF (catro en vez de dous), pero non ten un dominio de serina protease. No seu lugar ten un gran dominio C-terminal que é homólogo ao das proteínas que se unen a hormonas esteroides como a globulina que se une a hormonas sexuais e a globulina que se une a corticosteroides. Dito dominio pode xogar un papel nas funcións da proteína como cofactor da proteína C activada (APC) ou na súa unión a C4BP.[7][8]
Ademais, a proteína S ten un péptido entre o dominio Gla e o dominio de tipo EGF, que é clivado pola trombina. Os dominios Gla e EGF permanecen conectados despois da clivaxe por unha ponte disulfuro. Porén, a proteína S perde a súa función como cofactor da APC despois da súa clivaxe ou da súa unión a C4BP.[9]
Remove ads
Función
A función mellor caracterizada da proteína S é o seu papel na vía de anticoagulación, onde funciona como un cofactor da proteína C na activación dos factores Va e VIIIa. Só a forma libre desempeña a función de cofactor.[10]
A proteína S pode unirse a fosfolípidos cargados negastivamente por medio do seu dominio Gla carboxilado. Esta propiedade permite que a proteína S funcione na eliminación de células que están sufrindo apoptose. A apoptose é unha forma de morte celular programada que se utiliza para eliminar dos tecidos células danadas indesexables. As células que son apoptóticas xa non controlan activamente a distribución de fosfolípidos na súa membrana plasmática e, por tanto, empezan a mostrar fosfolípidos cargados negativamente, como a fosfatidil serina, na superficie celular. En células sas, un encima dependente de ATP (adenosín trifosfato) elimínaos da capa externa da bicapa da membrana plasmática. Estes fosfolípidos cargados negativamente son recoñecidos polos fagocitos, como os macrófagos. A proteína S pode unirse a fosfolípidos cargados negativamente e funciona como molécula ponte entre a célula apoptótica e o fagocito. A propiedade de formar estas pontes da proteína S mellora a fagocitose da célula apoptótica, que pode ser eliminada 'limpamente', sen ningún síntoma de dano no tecido como a inflamación.[11]
A proteína S dependente da vitamina K e o regulador do complemento proteína que se une a C4b (C4BP, do inglés C4b binding protein) forman un complexo de alta afinidade no plasma sanguíneo. Este complexo pode unirse a neutrófilos e a células apoptóticas.[12]
Patoloxía
As mutacións no xene PROS1 poden orixinar unha deficiencia de proteína S, que é un raro trastorno sanguíneo que pode levar a un incremento do risco de trombose.[13][14]
Interaccións
A proteína S interacciona co factor V.[15][16]
Notas
Véxase tamén
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads