Sau

Sau foi un grupo de música rock de Cataluña, con cancións moi populares en Cataluña tales como «Boig per tu», «Envia'm un àngel» ou «El tren de mitjanit». Os seus principais compoñentes foron Carles Sabater, cantante e Pep Sala, que tocaba a guitarra e, en ocasións, os teclados. O grupo formouse o 1987 e desapareceu en 1999, ano da morte de Carles Sabater.

Sau
Orixe	Vilanova de Sau, Barcelona, Cataluña,
Período	1987 – 1999
Xénero(s)	Rock catalán,[1] pop rock,[2] soft rock[3]
Selo(s) discográfico(s)	Audiovisuals de Sarrià, Picap, EMI, RCA, Blanco y Negro Music
Antigos membros	Pep Sala Carles Sabater † Joan Capdevila Josep Sánchez Ramon Altimir Carles "Charly" Oliver Joan Molina Quim "Benítez" Vilaplana Gerry Duffy
Na rede
http://www.sau.cat

Pep Sala era o compositor das cancións, que tamén escribiu as letras xunto a Carles Sabater e o representante do grupo, Joan Capdevila, nos primeiros discos.^[4]

Historia

Primeiros discos: 1986-1989

Igrexa de Sant Romà de Sau no termo municipal de Vilanova de Sau, onde tiveron lugar os primeiros ensaios da banda.

Tras a súa formación en 1986, o grupo decidiu chamarse Sau debido a que este era o lugar onde ensaiaban habitualmente. En 1988 conseguiron gravar unha maqueta e un primeiro disco titulado Non puc deixar de fumar a medio camiño entre o pop e o rock e con moito predominio dos teclados. Tras a xira de presentación deste disco, en 1989 publicaron o seu segundo disco, Per la porta de servei.

Éxito comercial: 1990-1992

Foi en 1990 cando Sau acadou recoñecemento masivo grazas ao seu disco Quina nit, publicado nese ano e que contén o seu maior éxito comercial: «Boig per tu». Na xira do devandito disco fixéronse máis de 100 concertos e tras acabar a xira, xa en 1991, o grupo publicou un álbum dobre titulado El més gran dels pecadors que tivo un éxito rotundo e co que chegaron a un disco de ouro polas 50.000 copias vendidas en pouco tempo. 1992 foi un ano importante para o grupo e no cal chegaron a tocar na Praza de touros Monumental de Barcelona con todas as entradas esgotadas e de cuxo concerto se publicou un dobre disco en directo titulado Concert de mitjanit, con colaboracións de Phil Manzanera, Robbie Robertson, Rebeldes e Luz Casal.

Época transicional: 1993-1995

1993 supuxo un ano sabático para o grupo, no cal Carles Sabater centrouse na súa profesión de actor, mentres que Pep Sala publicou o seu primeiro disco en solitario baixo o nome Pep Sala & la Banda del Bar. 1994 foi o regreso aos escenarios de Sau e a publicación dun novo disco titulado Junts de nou per primer cop. Ao ano seguinte realizaron unha xira por teatros tocando temas acústicos e publicaron un disco de rarezas baixo o nome de Cançons perdudes, rareses, remescles.

Nova xira e acústico: 1996-1997

En 1996 volveron á actividade habitual publicando un novo disco titulado Set, co que fixeron unha ampla xira por todo o territorio catalán baixo o nome Set de gira, para culminar en decembro dese mesmo ano nun concerto de despedida no Palau d'Esports de Barcelona. Nese mesmo mes publicaron un disco acústico gravado durante a xira de teatros que fixeran o ano anterior, disco que se titulou Bàsic. En 1997 o grupo volveu tomarse un ano sabático similar o de 1993 no que Sala publicou un disco en solitario e no que Sabater se centrou na súa profesión de actor.

Último disco e morte de Carles Sabater: 1998-1999

En 1998 volveron á escena cun novo disco titulado Amb a lluna a l'esquena, o cal os levou de xira todo o ano presentándoo por escenarios cataláns. Tras esta xira, e xa en 1999, o grupo decidiu empezar unha xira para celebrar os seus 12 anos xuntos, xira que se titulou XII, que deu comezo e finalizou o 12 de febreiro en Villafranca del Panadés debido a que o seu vocalista, Carles Sabater faleceu tras dar o concerto despois de desmaiarse nos camerinos. A morte de Sabater ese día supuxo o final do grupo tal cal declarou Sala nos medios de comunicación.^[5]

Discografía

• Non puc deixar de fumar (1988)
• Per la porta de servei (1989)
• Quina nit (1990)
• El més gran dels pecadors (1991)
• Concert de mitjanit (1992) (Directo)
• Els singles (1993) (Recompilatorio)
• Junts de nou per primer cop (1994)
• Cançons perdudes, rareses, remescles (1995) (Recompilatorio)
• Set (1996)
• Bàsic (1997) (Disco en acústico ao vivo)
• Amb a lluna a l'esquena (1998)
• Un grapat de cançons per si mai et fan falta (2003) (Recompilatorio)^[6]

Concertos

Foto do Palau Sant Jordi, escenario do macroconcerto que Sau ofreceu o 14 de xuño de 1991 xunto a outros conxuntos pioneiros do que se coñeceu en Cataluña como <i id="mw1Q">rock</i> catalán, a finais dos 80 e principios dos 90.^[3]

Sau participou no concerto histórico do 14 de xuño de 1991 no Palau Sant Jordi, xunto con Els Pets, Sopa de Cabra e Sangtraït, onde se logrou a marca europea de asistencia en local pechado, con 22.104 espectadores.^[3] Outra das actuacións máis importantes foi a que tivo lugar na praza de touros Monumental de Barcelona, en xullo de 1992, gravada para o álbum Concert de mitjanit. Neste concerto colaboraron Dani Nel·o, Carles Segarra, Phil Manzanera, Robbie Robertson e Luz Casal. Precisamente Luz Casal incluíu nun disco seu a versión castelá de «Boig per a túa», a canción máis popular de Sau.

Membros

O binomio Sabater-Sala encabezaron Sau desde a súa formación en 1986 até o seu final en 1999 coa morte do primeiro, aínda que este binomio non se empezou a definir até a publicación do disco Quina nit (1990) e perpetuouse con El més gran dels pecadors (1992). Sabater levaba o peso artístico do grupo e Sala a dirección musical e compositiva.^[4]

Sau estivo integrado ademais por Joan Capdevila na composición das letras até 1994 coa publicación do disco Junts de nou per primer cop, álbum onde empezou a perder importancia no terreo compositivo para centrarse máis no aspecto mercantil como representante da banda.^[4]

O grupo foi variando de formación ao longo da súa discografía, a pesar diso tivo un cadro de persoal bastante fixo de músicos con esta formación: o teclista Ramon Altimir, o batería Quim "Benítez" Vilaplana e o baixista Josep Sánchez.

Premios

Sau obtivo en 1991 o Premio Nacional de Música outorgado pola Generalitat de Cataluña polo seu álbum Quina nit.^[4] O seu seguinte disco El més gran dels pecadors, publicado en 1992, foi disco de ouro con 50.000 copias vendidas.^[7]