concorrer

Verbo intransitivo

concorrer

1. Dito de diferentes persoas, sucesos ou cousas, xuntarse nun mesmo lugar ou tempo.
   • Exemplo: Na romaría de Loreto concorren xentes de toda a Barbanza norte.
     

1. Dito de diferentes calidades ou circunstancias, coincidir en alguén ou en algo.
   • Exemplo: Cómpre examinar todos os detalles que concorren no caso.
     

1. Contribuír cunha cantidade para un determinado fin.
   • Exemplo: Xerardo e o seu curmám Antón concorreron con mil euros para as festas da parroquia.
     

Termos relacionados

concorrencia, concorrente, concorrentemente, concorrido

Traducións

• Castelán: concurrir ^(es)
• Portugués: concorrer ^(pt)

Conxugación

Verbo regular da 2ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	concorrer
Xerundio	concorrendo
Participio	concorrido, concorrida, concorridos, concorridas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	concorro	concorres	concorre	concorremos	concorredes	concorren
	Copretérito	concorría	concorrías	concorría	concorriamos	concorriades	concorrían
	Pretérito	concorrín	concorriches	concorreu	concorremos	concorrestes	concorreron
	Antepretérito	concorrera	concorreras	concorrera	concorreramos	concorrerades	concorreran
	Futuro	concorrerei	concorrerás	concorrerá	concorreremos	concorreredes	concorrerán
	Pospretérito	concorrería	concorrerías	concorrería	concorreriamos	concorreriades	concorrerían
Modo Subxuntivo	Presente	concorra	concorras	concorra	concorramos	concorrades	concorran
	Pretérito	concorrese	concorreses	concorrese	concorrésemos	concorrésedes	concorresen
	Futuro	concorrer	concorreres	concorrer	concorrermos	concorrerdes	concorreren
Modo Imperativo	Afirmativo		concorre	concorra1		concorrede	concorran1
	Negativo		concorras	concorra1		concorrades	concorran1
Infinitivo conxugado		concorrer	concorreres	concorrer	concorrermos	concorrerdes	concorreren

1 Vostede(s)