feo

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

feo1

  • Etimoloxía: do latín foenum.
  • Pronuncia: [ˈfe.ʊ] (AFI)

Substantivo masculino

feo (sg: feo; pl: feos)

  1. (Botánica) Planta anual da familia das gramíneas ou poáceas, Aira caryophyllea, de caules finos, erectos, de até 40 cm, follas lineares e panículas laxas, con espiguiñas que conteñen dúas flores, que vive en terreos silíceos.
  2. (Botánica) Nome común de distintas especies de plantas herbáceas.
    • Exemplo: Feo bravo. Feo gris.


  1. Herba de prado segada e secada ao sol, que se almacena para alimentar ao gando durante o inverno.

Locución substantiva masculina

  • Feo gris. (Botánica) Planta da familia das gramíneas ou poáceas, Agrostis stolonifera = A. alba, perenne, con estolóns longos (de até 2 m) e caules aéreos de até 1 m, con follas variábeis, de planas a filiformes, e inflorescencias en panículas lasas e abertas durante a antese, pero que despois se contraen adoptando a aparencia dunha espiga bastante densa. Vive en prados, bosques claros, beiras de camiños, areais e marismas de toda Europa. É unha especie moi variábel, e en Galicia distínguense dúas variedades, que corresponden ao ecotipo costeiro, Agrostis stolonifera pseudopungens, con follas picantes de 1 a 2 mm de largura, e a dos prados do interior, A. stolonifera stolonifera, con follas de 2 a 4 mm de largo.

Traducións

Véxase tamén

http://calphotos.berkeley.edu/imgs/128x192/0000_0000/0404/0406.jpeg

Remove ads

Adxectivo

feo (ms: feo; mpl: feos; fs: fea; fpl: feas)

  1. Feo.

Termos relacionados

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads