herba

Substantivo feminino

herba (sg: herba; pl: herbas)

1. (Botánica) Denominación xenérica para as plantas de caules herbáceos (non leñosos) e verdes. Normalmente son de ciclo anual ou bienal.
   • Exemplo: Estou lendo 'Sombra do aire na herba', de Pimentel.
     

1. (Colectivo) Conxunto destas plantas.
   • Exemplo: Mañá cedo hai que ir apañar herba.
     

1. (Coloquial) Marihuana, cánnabis.
   • Exemplo: Podes pasarme algo de herba?
     

Observacións

Numerosas especies herbáceas denomínanse popularmente co nome de herba máis algún cualificativo:

• herbaboa
• herba campeira, herba campía
• herba das feridas ((Botánica) Abeloura)
• herba de san Xoán ((Botánica) Abeloura)
• herba do gorgullo
• herba luísa
• herba trigueira

Locucións:

• En herba: dise do trigo, centeo, etc., que aínda non maduraron.
• Herba seca: feo, herba segada e seca que se dá a comer ó gando.
• Herba ventureira: calquera herba que medra entre os cultivos e contra a que loitan os agricultores porque fan diminuír a produción da leira. Sinónimo: mala herba.
• Mala herba: herba ventureira.
• Medrar como a mala herba: aplícase ós problemas e dificultades que xorden inesperadamente.
• Sentir medrar/nacer a herba: presumir de ser moi perspicaz e darse de conta de todo.

Traducións

• Aragonés: yerba ^(an)
• Asturiano: herba ^(ast)
• Castelán: hierba ^(es).
• Catalán: herba ^(ca)
• Francés: herbe ^(fr).
• Irlandés: luibh ^(ga)
• Italiano: erba ^(it)
• Navajo: tłʼoh ^(nv)
• Occitano: èrba ^(oc)
• Portugués: erva ^(pt)
• Vasco: belar ^(eu)

Substantivo feminino

herba (sg: herba; pl: herbes)

1. Herba.

Substantivo feminino

herba (sg: herba; pl: herbes)

1. Herba.