incorrer

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Verbo intransitivo

incorrer

  1. Realizar algo que merece castigo, reprensión, crítica, etc.; caer nunha falta.
    • Exemplo: Incorreu en falta leve. Incorrer nun delito. O que non cumpra as ordes incorrerá en castigo


.

  1. Causar ou atraer cara a si un sentimento desfavorábel, ou unha consecuencia negativa.
    • Exemplo: Incorrer no seu odio. Incorreu no seu desprezo. Incorrer en sospeita


.

Conxugación

Remove ads

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads