Ասպինձայի շրջան

Ասպինձայի շրջան (վրաց.՝ ასპინძის მუნიციპალიტეტი ) 2-րդ մակարդակի վարչական միավոր է Վրաստանում։ Մտնում է Սամցխե-Ջավախեթի երկրամասի (մխարեի) կազմի մեջ։ Վարչական կենտրոնը Ասպինձա քաղաքն է։

Ասպինձայի շրջան վրաց.՝ ასპინძის მუნიციპალიტეტი
Դրոշ Զինանշան
Երկիր	Վրաստան
Կարգավիճակ	Շրջան
Մտնում է	Սամցխե-Ջավախեթի մարզ
Վարչկենտրոն	Ասպինձա
Հիմնական լեզու	Հայերեն, վրացերեն
Պաշտոնական լեզուներ	վրացերեն
Բնակչություն (2014)	10372 (61 տեղ)
Խտություն	( 51 տեղ)
Ազգային կազմ	Վրացիներ 86,4 % Հայեր 13,3 %
Կրոնական կազմ	Վրաց Ուղղափառ եկեղեցի 74,8 % Իսլամ 11,6 % Հայ Առաքելական եկեղեցի 9,5 %[1]
Տարածք	825  (27 տեղ)
Ժամային գոտի	UTC+4
Հապավում	GE.SJ.AZ
ISO 3166-2 կոդ	8
Հեռախոսային կոդ	(364)
Փոստային ինդեքսներ	0500–0599
aspindza.ge
Ասպինձայի շրջան Վիքիպահեստում

Բնակչություն

Ըստ վերջին մարդահաշվի (2002) շրջանի բնակչությունը կազմել է 13 010։ Ըստ 2014 թվականի հունվարի 1 գնահատման բնակչությունը 10 372 մարդ է։

Էթնիկ կազմը ըստ 2014 թվականի մարդահաշվի^[2]

Վրացիներ	8959	86,4 %
Հայեր	1381	13,3 %
Ռուսներ	12	0,12 %
Հույներ	7	0,07 %
Օսեր	5	0,05 %
Ուկրաինացիներ	3	0,03 %
Աբխազներ	0	-
Ադրբեջանցիներ	0	-
Քիստիններ	0	-
Եզդիներ	0	-
ընդհանուր	10 372	100,00 %

Բնակավայրերի ցանկ

Ասպինձայի շրջանի կազմում գտնվում է 21 բնակավայր, այդ թվում 1 քաղաքատիպ ավան՝

• Ասպինձա (վրաց.՝ ასპინძა ) - քաղաքատիպ ավան
• Ածղվիտա (վրաց.՝ აწყვიტა )
• Վարգավ (վրաց.՝ ვარგავი )
• Դամալա (վրաց.՝ დამალა )
• Ձվել (վրաց.՝ ძველი )
• Իդումալա (վրաց.՝ იდუმალა )
• Ինդւսա (վրաց.՝ ინდუსა )
• Քունցա (վրաց.՝ ქუნცა )
• Նիքալաքև (վրաց.՝ ნაქალაკევი )
• Օբարեթ (վրաց.՝ ობარეთი )
• Օրգորա (վրաց.՝ ორგორა )
• Օթա (վրաց.՝ ოთა )
• Օշորա (վրաց.՝ ოშორა )
• Ռուսթավի (վրաց.՝ რუსთავი )
• Սաղուդաբել (վրաց.՝ საყუდაბელი )
• Սարո (վրաց.՝ სარო )
• Թմոգվի (վրաց.՝ თმოგვი )
• Թոկ (վրաց.՝ თოკი )
• Տոլոշ (վրաց.՝ ტოლოში )
• Խերթվիս (վրաց.՝ ხერთვისი )
• Խիզաբավրա (վրաց.՝ ხიზაბავრა )

Հայերը Ասպինձայի շրջանում

Ասպինձայի շրջանը կազմել է Սամցխեի արևելյան հատվածը։ XV-XVII դդ. այստեղ հայտնի էին Թմուկ (Թմկաբերդ), Ասպինձա (Ասպնջակ), Խերթվիս (Խըրթըզ) գրեթե զուտ հայաբնակ բերդաքաղաքները, երկու տասնյակից ավելի գյուղեր և ավաններ։ Օսմանյան տիրապետության ժամանակ հայերի թիվը խիստ նվազել է. 1824-ին հայեր են բնակվել միայն Խիզաբավրա, Բնելա, Վարգավ, Խերթվիս գյուղերում (ավելի ուշ աստիճանաբար վրացացել են)։ 2003 թվականի տվյալներով շրջանում ապրում է 2780 հայ, հիմնական մասը (2300)՝ Դամալայում, մասամբ՝ համանուն շրջկենտրոնում, Ածղվիթա, Ռուսթավ, Տոլոշ գյուղերում։ Դամալայի հայերը Կարինի նահանգից գաղթած վերաբնակներ են։ 1918-ին այստեղ բնակություն են հաստատել նաև Արդահանից եկած մի քանի հայ ընտանիքներ։

1918-ի թուրքական հարձակման ժամանակ Դամալան չի գաղթել, դիմադրել է՝ տալով 500-ից ավելի զոհ։

Գյուղն ունի միջնակարգ դպրոց, որտեղ սովորել է 460 (1985), 417 (1999), 366 (2002) աշակերտ։ 1990-ական թթ. արտագաղթը զգալիորեն ավելացել է։ Գյուղում կանգուն է Ս. Խաչ եկեղեցին (1843)։ Հայտնի են Թմկաբերդ նաև Խիզաբավրայի Ս. Սրտի Հիսուսի (հայ կաթոլիկ) և Ս. Խաչ (XII-XIII դդ.), Վարգավի Ս. Աստվածածին (հայ կաթոլիկ, 1890), Թոկի՝ XII-XIII դդ., Թմոգվիի (Թմուկ) ժայռափոր եկեղեցիները։ Դամալայում են ծնվել գրող Վ. Սաղաթելյանը, լրագրող Տ. Ֆարմանյանը և ուրիշներ^[3]։