Է

Է, է, (անվանում։ է), հայկական այբուբենի 7-րդ տառը։ Թվային արժեքը՝ «7»։ Ստեղծել է Մեսրոպ Մաշտոցը 405 - 406 թվականներին։ Միջնադարում օգտագործվել են «երկաթագիր», «գրչագիր», «նոտրգիր», «շղագիր» տառատեսակները^[1][2][3][4]։

Է, է
Մեծատառ	Է
Փոքրատառ	է
Մասն է	Հայոց գրեր
Այբուբեն(ներ)	Հայերեն այբուբեն
Տեղը այբուբենում	7-րդ
Կազմված է	Է և է

Հայերենի այբուբեն
Ա ա	Ծ ծ	Ջ ջ
Բ բ	Կ կ	Ռ ռ
Գ գ	Հ հ	Ս ս
Դ դ	Ձ ձ	Վ վ
Ե ե	Ղ ղ	Տ տ
Զ զ	Ճ ճ	Ր ր
Է է	Մ մ	Ց ց
Ը ը	Յ յ	Ւ ւ
Թ թ	Ն ն	Փ փ
Ժ ժ	Շ շ	Ք ք
Ի ի	Ո ո	և
Լ լ	Չ չ	Օ օ
Խ խ	Պ պ	Ֆ ֆ

Է է

Է (գոյական)

Է տառը նաև գոյական անուն է, որպես արմատ է ծառայում մի շարք բառերի համար՝

• Գոյականներ`

էություն

մանրէ

• Բայեր`

էանալ

անէանալ

• Ածականներ`

էական

Բրայլով ներկայացումը

Dots 15

Յունիկոդում ներկայացված է`

• մեծատառ՝ «Է». U+0537
• փոքրատառ՝ «է». U+0567