Տ

Տ, տ (անվանում՝ տյուն), հայկական այբուբենի 31-րդ տառը։ Թվային արժեքը՝ «4000»։ Ստեղծել է Մեսրոպ Մաշտոցը 405-406 թվականներին։ Միջնադարում օգտագործվել են «երկաթագիր», «գրչագիր», «նոտրգիր», «շղագիր» տառատեսակները^[1][2][3][4]։

Տ, տ
Մեծատառ	Տ
Փոքրատառ	տ
Մասն է	Հայոց գրեր
Այբուբեն(ներ)	Հայերեն այբուբեն
Տեղը այբուբենում	31-րդ
Հնչույթ	տյուն
Կազմված է	Տ և տ

Հայերենի այբուբեն
Ա ա	Ծ ծ	Ջ ջ
Բ բ	Կ կ	Ռ ռ
Գ գ	Հ հ	Ս ս
Դ դ	Ձ ձ	Վ վ
Ե ե	Ղ ղ	Տ տ
Զ զ	Ճ ճ	Ր ր
Է է	Մ մ	Ց ց
Ը ը	Յ յ	Ւ ւ
Թ թ	Ն ն	Փ փ
Ժ ժ	Շ շ	Ք ք
Ի ի	Ո ո	և
Լ լ	Չ չ	Օ օ
Խ խ	Պ պ	Ֆ ֆ

Կրկնակ բաղաձայններ

Հայերենում կրկնակ տ-ով գրվող գոյականներից են՝

պտտաձող

պտտահողմ

լուսատտիկ

կտտոց

խաղտտնիկ

Ուշագրավ փաստ

Մեծատառ Տ տառն իր ձևով նման է լատիներենի մեծատառ S-ին։

Բրայլով ներկայացումը

Արլ.	Արմ.
Dots 2345	Dots 145

Յունիկոդում ներկայացված է՝

• մեծատառ՝ «Տ». U+054F
• փոքրատառ՝ «տ». U+057F