Պ

Պ, պ (անվանում՝ պէ), հայկական այբուբենի 26-րդ տառը։ Թվային արժեքը՝ «800»։ Ստեղծել է Մեսրոպ Մաշտոցը 405-406 թվականներին։ Միջնադարում օգտագործվել են «երկաթագիր», «գրչագիր», «նոտրգիր», «շղագիր» տառատեսակները^[1][2][3][4]։

Պ, պ
Մեծատառ	Պ
Փոքրատառ	պ
Մասն է	Հայոց գրեր
Այբուբեն(ներ)	Հայերեն այբուբեն
Տեղը այբուբենում	26-րդ
Հնչույթ	պէ
Կազմված է	Պ և պ

Հայերենի այբուբեն
Ա ա	Ծ ծ	Ջ ջ
Բ բ	Կ կ	Ռ ռ
Գ գ	Հ հ	Ս ս
Դ դ	Ձ ձ	Վ վ
Ե ե	Ղ ղ	Տ տ
Զ զ	Ճ ճ	Ր ր
Է է	Մ մ	Ց ց
Ը ը	Յ յ	Ւ ւ
Թ թ	Ն ն	Փ փ
Ժ ժ	Շ շ	Ք ք
Ի ի	Ո ո	և
Լ լ	Չ չ	Օ օ
Խ խ	Պ պ	Ֆ ֆ

Յունիկոդում ներկայացված է՝

• մեծատառ՝ «Պ». U+0549
• փոքրատառ՝ «պ». U+0579

Բրայլով ներկայացումը

Արլ.	Արմ.
Dots 1234	Dots 12