berhemdar

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
berhemdar	berhemdartir	herî berhemdar (merkezî) tewrî berhemdar (rojavayî)

berhemdar

1. mirovê xebateka baş dike ji bo zarokên xwe, kesê ku gelek pare bi dest xwe ve diînît, biadan
2. ew darên ku gelek fêkî didin, xebatkarî ji bo kedekê

Dijmane

• bêberhem

Bi alfabeyên din

Jê

• berhemdarbûn (navdêr)

Etîmolojî

Ji berhem +‎ -dar.

Werger

• Almanî:  → , ^? → ,  → 
• Erebî: , ^?, ^?
• Farisî: ,  → 
• Îngilîzî:  → ,  → ,  → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → 
• Tirkî:  → ,  → , ^? →