edil

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: e·dil

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
edil	ediltir	herî edil (merkezî) tewrî edil (rojavayî) ediltirîn (soranîzm)

edil

1. hevta, wekhev, yeksan, hevber, heval,
   tiştên yan kesên mîna hev yan bi qasî hev
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. hilû, dûz, rastgeh, bê kend û kosp, bê çal û girik,
   hemû bi qasî hev bilind yan nizm, ne geh bilind û geh nizm
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
3. dirist, rast
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Ji wêjeyê

• Mecnûn ko nebît 'edilê Leylê
  Leylê ku dikit bi Leyl meylê? — ()

Herwiha

• 'edil
• 'edl
• edl

Têkildar

• adil
• edalet

Jê

• edil bûn (lêker)
• edil kirin (lêker)
• edilandin
• edilandî
• edilbûn (navdêr)
• edilbûyî (rengdêr)
• ediliyayî
• edilî
• edilîn
• edilîner
• edilkar
• edilkarî
• edilker
• edilkirin (navdêr)
• edilkirî (rengdêr)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Werger

• Farisî:  → ,  → 
• Îngilîzî:  → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → ,  → 

Mane

edil (cureyê rêzimanî?)

1. ji bo tiştan lê rûniştin, lê hatin, edila xwe girtin, edilandin
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]