mifa

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): //
• Kîtekirin: mi·fa

Navdêr

mifa n

1. sûde, kelk, menfeet, berjewendî, wec, qezenc, qazanc, kêr, feyde, avantaj, sûd, kar, lişt, kerh, keys

   Ti mifa di koştina wî de nîne.

   • Wisan dixwiya ku ti mifa û sûdeyek ji bendewariya li ber derîkê biçûk tine bû loma Evîn vegerî ber maseyê, nîvî bi wê baweriyê ku belkî kilîlek din li ser wê bibîne yan jî cure pirtûkek rêzik û regezan ka mirov çawa dikare xwe biçûk bike. — ()

Bi alfabeyên din

Herwiha

• mufa

Jê

• bêmifa
• bêmifatî
• bimifa
• bimifatî
• bimifayî
• mifadar
• mifadarî
• mifader
• mifaderî
• mifaker
• mifakerî
• mifayî

Etîmolojî

Ji erebî (, 「menfeet」) ku bi rêya menfe'et → mef'et → mef'e → mehif → mifa" hatiye kurdîkirin. Heman peyv serekaniya maf ya kurdî ye jî.

Werger

• Erebî:  → , ^? → , ^? → , , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → 
• Farisî:  → ,  → ,  → 
• Îngilîzî:  → ,  → ,  → ,  → ,  → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → ,  → ,  →