kelk

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: kelk

Navdêr

Tewandina kelk
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kelk	kelk
Îzafe	kelka	kelkên
Çemandî	kelkê	kelkan
Nîşandera çemandî	wê kelkê	wan kelkan
Bangkirin	kelkê	kelkino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kelkek	kelkin
Îzafe	kelkeke	kelkine
Çemandî	kelkekê	kelkinan

kelk m

1. mifa, sûd, îstîfade, menfeet, berjewendî, wec, qezenc, qazanc, kêr, feyde, sûde
   • Herkes maf heye ku di mercên wekheviyê de ji xizmetên giştî yên welatê xwe kelk (istifade) bigire. — ()
2. avantaj, kar, lişt, kerh, keys^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Herwiha

• kelik

Bide ber

• kilk

Jê

• bêkelk
• bêkelkî
• bêkelkîtî
• bikelk
• bikelkî
• bikelkîtî
• kelk girtin (lêker)
• kelkdar
• kelkdarî
• kelkder
• kelkderî
• kelkgirtin (navdêr)
• kelkî
• kelkker
• kelkkerî
• kelkmend
• kelkmendî
• kelkperist
• kelkperistî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: ^? →  m
• Farisî:  → ,  → ,  → 
• Îngilîzî:  → ,  → ,  → ,  → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → , ^? → , ^? → , ^? →