Pluto (planetulus)

(134340) Pluto (-onis, m.; symboli ^[1] vel ^[2]) usque ad mensem Augustum anni 2006 nonus nostri ordinis solaris planeta appellabatur, sed nunc, statu planetae omisso, maius obiectum zonae Kuiperi et idem planetula appellatur. Quod corpus caeleste, a Clyde Tombaugh anno 1930 repertum, nomen dei Romani habet.

Vide etiam paginam discretivam: Pluto.

Pluto

Inventio
Inventus a	Clyde Tombaugh
Inventus anno	1930
Proprietates orbitales
Axis semimaior	30 ua
Radius	4.500.000.000 km
Perihelium	4.436.824.613 km
Aphelium	7.375.927.931 km
Eccentricitas	0,248 807 66
Periodus orbitalis	238 a
Inclinatio orbitalis	52°
Satellites	4
Satellitum nomina	Charon; Nix; Hydra; Cerberus; Styx
Proprietates physicae
Diametrum	2.320 km
Area	2.800? km2
Massa	1,25×1022 kg
Densitas	1,750 g/cm3
Gravitas	0,58 m/s2
Velocitas fugiendi	km/s
Periodus rotationis	6 d
Inclinatio axialis	115,60°
Albedo	0,30
Temperatura	min med max - K 34 K - K
Proprietates atmosphericae
Pressio atmosphaerica	kPa
Carbonium	%
Nitrogenium	%

Cum iam alia corpora caelestia similis magnitudinis novimus, quae ultra Neptunum circa Solem moventur, Instituto Astronomiae Internationali placuit novam horum corporum categoriam instituere et huiusmodi corpora planetulas vocare.

Plutoni est orbita eccentrica, quae magis inclinata ad lineam eclipticam quam eae planetarum est. Pars orbitae eius propior Soli est Neptuni orbita.

Multis satellitibus vel lunis in systemate solari nostro minor, tamen inter planetulas hodie notos secundum magnitudine locum tenet.

Pluto (imagines a Speculatro spatiali Novis Horizontibus captae mense Iulio 2015)

Speculatrum spatiale Novi Horizontes (Anglice New Horizons) gravitationale auxilio fruitum est Iovem pridie Kalendas Martias anni 2007 supervolans, ut necessaria velocitas ad remotissimum Plutonem mense Iulio 2015 attingendum obtineatur. Plutonis imagines huius paginae a Novis Horizontibus a die 28 Maii usque ad diem 3 Iunii eiusdem anni captae sunt.

Topographica

Regio colore candida, oculis observatorum prominens, formá bilobata, die 15 Iulii 2015 ad honorem primi repertoris regio Tombaughiana appellata est.

Satellites

Systema Pluto–Charon.

• Charon, reperta anno 1978, diametri ca. 1200 chiliometrorum
• Nix (P2), reperta anno 2005 per spatii telescopium Hubble, diametri inter 44 et 130 chiliometra
• Hydra (P1), reperta anno 2005 per spatii telescopium Hubble, diametri inter 44 et 130 chiliometra
• Cerberus, reperta anno 2011 per spatii telescopium Hubble, diametri inter 14 et 40 chiliometra
• Styx, reperta anno 2012 per spatii telescopium Hubble, diametri inter 10 et 25 chiliometra

Index cogniti obiectorum systematis plutonici

Ecce index cogniti obiectorum systematis plutonici:

Nomen	Diametri (km)	Massa (1021 kg)	Axis semimaior (km)	Periodus orbitalis (d)	Eccentricitas	Inclinatio orbitalis	Inventus anno
Pluto	2 306 ± 20	13,05 ± 0,07	2 390	6,387230	0	—	1930
Charon	1 205 ± 2	1,52 ± 0,06	17 181 ± 4 (*)	6,387230	0	0,00° ± 0,014°	1978
Nix	44 - 130	< 0,005	48 675 ± 120	24,856 ± 0,001	0,002	0,04° ± 0,22°	2005
Cerberus	14 - 40		52 000 ± 2 000	32,1 ± 0,3	~0	~0°	2011
Styx	10 - 25		2 016 155 ± 27	~0	~0	0,8 ± 0,16°	2012
Hydra	44 - 130	< 0,005	64 780 ± 90	38,206 ± 0,001	0,005	0,22° ± 0,12°	2005

(*) Medium spatium inter Plutonem et Charontem 19571 ± 4 km est.

Fontes: New Constraints on Additional Satellites of the Pluto System^[3] et Orbits and photometry of Pluto's satellites: Charon, S/2005 P1 and S/2005 P2.^[4]

Notae

Magnitudines propriae: Tellus, Luna, et Pluto

1. JPL/NASA (2015-04-22). What is a Dwarf Planet?. . Jet Propulsion Laboratory 
2. John Lewis, ed. (2004). Physics and chemistry of the solar system (2 ed.). Elsevier. p. 64 
3. A. J. Steffl, M. J. Mutchler, H. A. Weaver, S. A. Stern, D. D. Durda, D. Terrell, W. J. Merline, L. A. Young, E. F. Young, M. W. Buie, et J. R. Spencer, New Constraints on Additional Satellites of the Pluto System, Astronomical Journal (2005) .
4. M. W. Buie, W. M. Grundy, E. F. Young, L. A. Young, et S. A. Stern, Orbits and photometry of Pluto's satellites: Charon, S/2005 P1 and S/2005 P2 (2005) .

Bibliographia

• T. Bertrand et al., "Pluto's Beating Heart Regulates the Atmospheric Circulation: Results From High‐Resolution and Multiyear Numerical Climate Simulations" in JGR Planets (4 Februarii 2020)
• S. A. Stern, D. J. Thole, Pluto and Charon. Tucsoniae: University of Arizona Press, 1997. ISBN 9780816518401.

Nexus interni

• Corpora transneptuniana
• Planeta IX

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad 134340 Plutonem spectant.

• Radio Bremen mense Iulio et Augusti 2006: "Pluto non iam planeta."
• "Pluto fact sheet" apud NASA.
• "New Horizons Map of Pluto: The Whale and the Donut" apud NASA.
• "Pluto features given first official names" (7 Septembris 2017) apud Phys.org.
• "A Day on Pluto Reconstructed from New Horizons Images" apud Scientific American.
• "First global maps of Pluto and Charon from NASA's New Horizons mission published" (10 Iulii 2018) apud Phys.org.
• Rogers, Adam. 2015. "The new, nerdy mythology of Pluto's place names." Wired.com, Iulio 2015.

Systema Solare nostrum

Sol Planetae: Mercurius | Venus | Tellus (Terra) | Mars | Iuppiter | Saturnus | Uranus | Neptunus

Planetulae: Ceres | Pluto | Haumea | Makemake | Eris Corpora alia: Satellites | Luna | Asteroides (+ indices) | Corpora transneptuniana

Vide etiam indices corporum Systematis Solaris redactos secundum radium et massam.