Index regum Angliae

Terrae Angliae hodiernae a saeculo nono exeunte coniungebantur sub uno rege. Hic index omnes reges reginasque cooperit,^? ab Alfredo, rege qui aliquot regna in suam dicionem redegit, Saxoniam Occidentalem, usque ad Annam, quae Angliam Scotiamque iunxit in unum regnum, Britanniam Maiorem.

-5 (magnopere corrigenda) Latinitas huius paginae magnopere corrigenda est. Si potes, corrige vel rescribe. Vide {{latinitas}}.

Monarchia Angliae
Primus monarcha	Alfredus Magnus
Ultimus monarcha	Anna
Principium	886
Finis	1707

Tamenetsi Alfredus primus rex toti Angliae fuit, non primus titulo sibi vindicaverat. In Heptarchia, titulus bretwalda (a verbis Anglo-Saxonica brytten 'expansivus' + walda 'rector')^[1][2] ab aliis regibus usus erat. Per Chronicam Anglosaxonum, novem reges bretwalda fuerunt, inter quos ipse Alfredus est, et avus suus.^[3]

Per omnem historiam Monarchiae Angliae, dynastiae multae, e multis originis, nationem rexerunt.

Titularius regum Angliae

Primo, titulus Regis Anglorum Saxonum^{[nota 1]} adhibitus est, sed nondum tota Britannia expugnata erat.^[5] Solum in regno nepotis Alfredi fuit quod rex Rex Anglorum^{[nota 2]} titulo uti coepit.^[7] Reges Normanni titulo continuaverunt, solum cum Henrico II, se Regem Angliae appellans, titulus mutatus esset, et titularia Ducia Aquitaniae addidit, iure Alienorae uxoris. Eius quoque regno Anglia Hiberniam invadere coepit, atque Ioannem filium Dominum Hiberniae designavit, et cum Ioannes regnum sumpsisset, titulum in titularia regia inclusit.^[8]

Dum regnum Eduardi III initioque Belli Centum Annorum, contra reges Franciae itaque eorum legitimitatem negans, se Regem Franciae appellavit, atque ad insignia sua insignia Franciae addidit.^[9] Henricus VI fuit solus cui diadema Regis Franciae impositum est, et hic titulus usque ad Georgium III duravit, quando Britanniarum Regnum institutum est.^[10]

Geuissae (886–1013; 1014–1016; 1042–1066)

Conferatur pagina principalis: Geuissae.

Geuissae iam pridem Occidentalium Saxonum regnaverant, et cum aliis regnis, sed non semper pacifice, convenerunt.^[11] Cum incursione Viccingorum saeculis octavo nonoque, a magna pagana militia (Anglo-Saxonice mycel hæþen here) multi regna capti sunt. In austro Angliae, viccingi a Guthrume ducebantur contra Ethelredum, Alfredi fratrem, sociumque suum, Merciam. Initio invasionem suam feliciter egit, adeo ut Londinium per annos caperet, sed postea anno 878 in praelio Ethandumensi victus foedusque cum Alfredo signavit.^[12] Post submissionem Ethelredi, filiastri Alfredi ei, se Regem Anglorum Saxonum appellavit anno 886.^[13]

Imago	Nomen	Regni principium	Regni finis	Nota
Geuissae
	Alfredus Magnus	849	899
	Eduardus Senior	899[cor. 1]	924	Antecedentis filius
	Elfverdus	17 Iulii – 2 Augusti 924		Antecedentis filius. Dubium est num omnino regnaverit.
	Ethelstanus	924[cor. 2]	939	Antecedentis frater (Elfverdus). In anno 927 Rex totius Britanniae[16] atque Rex Anglorum se designavit.
	Edmundus I	939[cor. 3]	946	Antecedentis frater
	Edredus	946[cor. 4]	955	Antecedentis frater
	Edvius	955[cor. 5]	959	Antecedentis fratuus (Edmundi I filius)
	Edgarus	959[cor. 6]	975	Antecedentis frater
	Eduardus Martyr	975[cor. 7]	978	Antecedentis filius
	Ethelredus sine Consilio	978[cor. 8]	1013	Antecedentis frater
Stirps Iellingorum
	Sueno furcatae Barbae	1013	1014
Geuissae
	Ethelredus sine Consilio	1014	1016
	Edmundus II	23 Aprilis – 30 Novembris 1016[cor. 9]		Antecedentis filius
Stirps Iellingorum
	Cnuto Magnus[27]	1016[cor. 10]	1035	Suenonis filius
	Haroldus I	1035[cor. 11]	1040	Antecedentis filius
	Hardecnutus	1040[cor. 12]	1042	Antecedentis frater
Geuissae
	Sanctus Eduardus Confessor	1042[cor. 13]	1066	Ethelredi filius
Stirps Godvinorum
	Haroldus II	5 Ianuarii – 14 Octobris 1066[cor. 14]		Antecedentis fratuus
Geuissae
	Edgarus II	14 Octobris – December 1066		Edmundi II nepos

Gens Normannorum (1066–1135)

Anno 1066, mors subita Eduardi sine herede, successio obscura facta est. Ambo candidati, Haroldus, comes Wessexiae, atque Gulielmus, dux Normanniae, veros successores Eduardo esse asserunt, etiam tertius candidatus erat, Haraldus, rex Norvegiae, qui occasionem invadendi Angliam occupare quaerebant. In principio anni, a Witenagemote Haroldus ut Rex Anglorum electus est, et utrique Haraldus ac Gulielmus nationem invadere praeparant.^[33] Haraldus victus a Haroldo in pugna apud Stamfordbridge. Sed dum contra Norvegianos bellabat, Normannos meridionalem oram Angliae invaserunt et apud Hastingum contra exercitum Haraldi vicerunt.

Imago	Nomen	Regni principium	Regni finis	Nota
Gens Normannorum
	Gulielmus Conquisitor	1066[cor. 15]	1087	Post proelium in Hastinga contra Haroldum, Gulielmus thronum Angliae vicit. Per uxorem suam, descendentia Gulielmi a Alfredo Magno descendunt.
	Gulielmus II Rufus	1087[cor. 16]	1100	Antecedentis filius
	Henricus I	1100[cor. 17]	1135	Antecedentis frater
Gens Blesensis
	Stephanus Blesensis	1135[cor. 18]	1154	Guillelmi nepos maternus
Gens Normannorum
	Mathildis Imperatrix	1141	1148	Henrici filia. Henricum V, Imperatorem romanorum, in matrimonium duxit posteaque Galfridum V, comitem Andegavensis. Post mortem fratris sui, Gulielmus Adelinus, heres Angliae facta est. Contentio pro throno, Anarchia appellatur, inter Stephanum Mathildemque, usque ad Foedus Vallinfordensem duravit. Dum bellum, Domina Anglorum, non regina, appellata est.

Plantagenistae (1154–1485)

Conferatur pagina principalis: Plantagenistae.

Anarchia inter Stephanum et Mathildem per decennium dimidiumque duraverat, et ad finem venit cum utrinque Foedus Vallingfordensem signavit. Hoc foedus statuit, thronum Stephani usque ad mortem conservatum iri, sed ad Mathildis filium, Henricum transiturum.^[38]

Nomen dynastiae a patre Henrici, Galfrido, qui Plantagenista agnominatus est. Fabula narrat Galfridum fratrem eius appellaverunt 'planta genistas', nomen plantae Cytisi scoparii, quia valde silvam et saltum amavit.^[39] Aliae de origine theoriae exstiterunt, sed haec maxime accepta est.^[40] Nihilominus, vocabulum modo a Ricardo, Eboracensi duce, adhiberi coepit medio saeculo quinto decimo^[41].

Reges priores huius dynastiae, ab historiographia moderna, Andegavenses appellati sunt,^[42] atque quem regem familiam Plantagenistarum inauguratur inter scriptores rerum gestarum disputatur.

Imago	Nomen	Insignia	Regni principium	Regni finis	Nota
Plantagenistae
	Henricus II	[nota 4]	1154[cor. 19]	1189	Malthidis filius, primum rex titulum Rex Angliae usus est. Ab anno 1169, Hibernia ab Anglia invadi coepit.
	Ricardus Cor Leonis		1189[cor. 20]	1199	Antecedentis filius
	Ioannes Sine Terris		1199[cor. 21]	1216	Antecedentis frater. Anno 1215, ob Bellum Baronum, Ioannes Magnam Chartam assignavit, scriptum constitutionis Angliae initium
	Ludovicus Leo		1216	1217	Anno 1216, Angliam cum baronibus anglicis invasit ac breviter Rex Angliae declaratus est.
	Henricus III		1216	1272	Ioannis filius
	Eduardus I Malleus Scotorum		1272	1307	Antecedentis filius
	Eduardus II		1307	1327	Antecedentis filius
	Eduardus III		1327	1377	Antecedentis filius. Anno 1337,
	Ricardus II		1377	1399	Antecedentis nepos
Gens Lancastrensis
	Henricus IV		1399	1413	Antecedentis patruus
	Henricus V		1413	1422	Antecedentis filius
	Henricus VI		1422	1461	Antecedentis filius. Regis Franciae pronepos heresque ob Tractatum Trovanum. Quamquam throno in anno 1422 successit, tantum anno 1431 in Cathedrali Nostrae Dominae Parisiensis coronatus est.
Gens Eboracensis
	Eduardus IV		1461	1470	Eduardi III abnepos. Dux Eboraci fuit. Regnum eius a Bello Civile Angliae maculatus est
Gens Lancastrensis
	Henricus VI		1470	1471
Gens Eboracensis
	Eduardus IV		1471	1483
	Eduardus V		9 Aprilis – 25 Iunii 1483		Antecedentis filius. In Turri Londinii a patruo suis, Eduardus Ricardusque necati sunt. Ricardo illegitimi erant
	Ricardus III		1483	1485	Antecedentis patruus. Belli mortuus est.

Gens Tudorensis (1485–1603)

Successio victori illius pugnae, Henrico VII, incidit. Ex filio spurio, sed legitimato, Ioannis Gandavensi ortus, candidatus praecipuus Lancastriae factus est post mortem Henrici VI filiique eius. Post adeptum solium Anglicum, Elizabetham Eboracensem, filiam Eduardi IV, in matrimonium duxit.

Imago	Nomen	Insignia	Regni principium	Regni finis	Nota
Gens Tudorensis
	Henricus VII		1485	1509	Eduardi III descendens
	Henricus VIII		1509	1547	Antecedentis filius. Anno 1534, Henricus Ecclesiam Anglicanam stitit. In matrimonium sex uxores duxit.
	Eduardus VI		1547	1553	Antecedentis filius
	Ioanna Greia	[nota 6]	10 – 19 Iulii 1553		Henrici VII proneptis heresque a Eduardo designata.
	Maria I		1553	1558	Henrici VIII primogenita. Anno 1554, in matrimonium Philippum, regem Hispaniae, duxit.
	Philippus I (iure uxoris)		1554	1558	Mariae consobrinus maritusque
	Elizabetha I		1558	1603	Henrici VIII filia

Gens Stuartorum (1603–1707)

Imago	Nomen	Insignia	Regni principium	Regni finis	Nota
Gens Stuartorum
	Iacobus I		1603	1625	Henrici VII pronepos per reges Scotiae
	Carolus I		1625	1649	Antecedentis filius. Postquam Carolus bellum in parlamento amisit, carnificatus est. Mors eius interregnum decem annorum initiavit.
Res Publica Angliae (1649–1660)
	Oliverius Cromwellus		1653	1658	Dominus Protector se designavit
	Ricardus Cromwellus		1658	1659	Antecedentis filius
Gens Stuartorum
	Carolus II		1660	1685	Caroli I filius
	Iacobus II		1685	1688	Antecedentis frater. Ob convertionem suam ad Catholicismum, a militate Protestanti cum Maria Guillelmoque depositus est.
	Iacobus III		1701	1766	Iacobi II filius
	Maria II		1689	1694	Iacobi II filia
	Guillelmus III		1689	1702	Mariae maritus
	Anna		1702	1707	Iacobi II filia

Per Actum Unionis anno 1707, Anglia ut civitas sui iuris desiit esse. Itaque, vide indicem Regum Britanniae Britanniarumque.^[47]

Nexus interni

• Index Regum Britanniae Britanniarumque

Reges Saxonum occidentalium omniumque Anglorum –1066

Cerdicius • Cenricus • Ceaulinus • Celricus • Ceolwulfus • Cynigils • Cuichelm • Coinualch • Sexburga • Escuinus • Centuinus • Caedualla • Ina • Ethelardus • Cuthredus • Sigebertus • Cynewulfus • Brictricus • Egbertus • Ethelwulfus • Ethelbaldus • Ethelbertus • Ethelredus • Alfredus • Edwardus • Athelstanus • Edmundus I • Edredus • Edwius • Edgarus • Edwardus Martyr • Ethelredus II • Edmundus II • Cnuto • Haroldus I • Hardecnutus • Edwardus Confessor • Haroldus II Index regum occidentalium Saxonum • Index regum Angliae Capsae cognatae: Reges Angliae 1066–1707 • Reges Magnae Britanniae (ab 1707) et Britanniarum (ab 1801)

Reges Angliae 1066–1707

Gulielmus I 1066 • Gulielmus II 1087 • Henricus I 1100 • Stephanus 1135 • Henricus II 1154 • Ricardus I 1189 • Iohannes 1199 • Henricus III 1216 • Eduardus I 1272 • Eduardus II 1307 • Eduardus III 1327 • Ricardus II 1377 • Henricus IV 1399 • Henricus V 1413 • Henricus VI 1422 • Edwardus IV 1461 • Edwardus V 1483 • Ricardus III 1483 • Henricus VII 1485 • Henricus VIII 1509 • Edwardus VI 1547 • Ioanna 1553 • Maria I 1553 • Elisabetha I 1558 • Iacobus I 1603 • Carolus I 1625–1649 • Oliverius Cromwellus protector 1653-1658 • Ricardus Cromwellus protector 1658–1659 • Carolus II 1660 • Iacobus II 1685 • Gulielmus III 1689–1702 • Maria II 1689–1694 • Anna 1702 Index Regum Angliae Capsae cognatae: Reges Saxonum occidentalium omniumque Anglorum (ad 1066) • Reges Magnae Britanniae (ab 1707) et Britanniarum (ab 1801) • Principes Walliae