Scacci
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Scacci (-orum, m.pl.) sive ludus scaccorum, urbane ludus regius appellatus, est artis imperatoriae ludus tabularis, qui ingenium requirit. Luditur a binis lusoribus scaccario qui in columnas octo ordinesque octo dividitur; hinc quoque appellatur lusus sexaginta et quattuor sedum (sive aedicularum sive casarum sive quadrorum sive quadrarum et cetera), quarum color interdum albus et niger, interdum albus et ruber est. Utriusque exercitus constat ex sedecim militibus, qui omni modo vocantur: calculi, orbiculi, scacci vel latrunculi. Calculorum genera, quae infra amplius explicabuntur, sunt sex: rex, domina, turris, alfinus, eques, et pedes.

Ludi propositum est regem adversarium ad incitas extremas redigere. Ut hoc fiat, memoria tenere tria praecepta oportet:
- eligere melius tractum ad aggrediendum ac defendendum;
- instruere aciem ad persequendum propositum;
- impedire regis adversarii mobilitatem usque ad necem.
Omnes calculi in semita praescripta moveri possunt et calculos adversarios capere. Rex autem capi non potest, sed ad incitas redigi: cum lusor regi minatur, "Scaccum!" vel "Cave regi!" exclamat, hoc tamen dicere necesse non est. Alter lusor conservare regem cogitur priusquam alios calculos quolibet moveat. Si cieri moverique nequeat, rex ad incitas extremas redigitur, i.e. scaccus mattus, et eius lusor vincitur.
Locutio scaccus mattus a lingua Persica (شاه مات "shāh māt") nomen ducit quod 'regem mortuum esse' significat, nam veri simile est Arabes ludum shatranj (Arabice شطرنج; Persice شترنج; Sanscrite चतुरङ्ग caturaṅga) in Europam importavisse circa annum millesimum. Caturaṅga '[habens] quattuor artūs' significat, quia antiquus exercitus Indicus in quattuor partes dividebatur: peditatum, equitatum, essedas, elephantes. Praeterea in antiquis poematibus Indicis vocabulum čaturanga 'exercitum' designabat.
Remove ads
Nomen
Scripsit Thomas Hyde anno 1694: "Huius ludi non invenitur aliquod nomen vere Latinum, nec genuinum Graecum, quia veterum Graecorum et Latinorum temporibus non fuit inventus, nec eis notus. Ideoque non nisi invito huc trahuntur classicorum scriptorum de latrunculis loca, quae passim a viris doctis perperam huic ludo applicari solent."[1]
Scacci:
- scacci, scaci, scacchi et scachi.
- ludus scaccorum, ludus scaccicus/scachicus (a Leibnitio), scaciludium/shahiludium (a Thoma Hyde)
- ludus regius, regum ludus, regiludium
- scachotechnia, scachomachia, regipraelium
- a Graecis tempore Byzantino appellatus est Zatricium (Ζατρίκιον)[1]
Remove ads
Instrumenta
- Scaccarium sive tabula lusoria, alveus l., abacus l., mandra.
- 32 Calculi: Utrique sunt sexdecim "scacci" seu calculi. Cuivis calculo sunt saltem duo nomina quorum alterum Latinitatis purae est, alterum Latinitatis infimae quod verbum ludi proprium erat. In enumeratione quae sequitur, notationis algebricae verbum emphase scribitur. Cuique usori sunt:
- I rex R (sive scaccus)
- I domina D (sive fercia, regina, virgo, dama - v.e. Damicus ludus -, amazon)
- II turres T ( sive rochus, elephas, cyclops)
- II alfini S (sive sagittifer, curvus, calvus, senex, cornutus, episcopus, comes, stultus, morio[3], sagittarius, cursor)
- II equites E (sive equus, caballus, caballarius, miles)
- VIII pedites P (sive pedo, pedinus, rusticus)
Remove ads
Regulae et ratio
Varietas, difficultas et voluptas scaccorum est semitae cuiusque calculi dissimilitudo. Aggredi simul ac defendere necesse est et motibus omnium calculorum efficaciter uti oportet.
"Rex ater in albo; servat regina colorem"[4].
Motus scaccorum
- Rex fere ut spectator tantum adest, omnia Dominae permittens; dum ipse pro gravitate et dignitate sua in suo loco consistit, inde non migrans nisi graviter et lente per unam tantum una vice areolam; et neminem offendens seu feriens, nisi forte aliquem inimicum qui nimis procaciter et audacter in proximam ei areolam se intruserit ac intromiserit. Rex vero Regem non offendit feritve, neque alter alteri Scaccum indicit, neque in proximam ei Areolam venit.
- Adroccare[5]: Rex cum Turre locum commutare potest, quod Itali dicunt "arroccare": hoc faciendum est priusquam alter uter eorum e loco suo motus fuerit. Praeterea si rex in periculo est vel calculi sunt inter regem et turrem vel sedes, qua rex movetur, in periculo est, rex adroccari non potest. Rex potest adroccare in eius latus aut in Dominae latus.
- Domina est calculus maximus, nam habet licentiam ad omnes campi partes quaqua versus pro libitu discurrendi, cum et Alfinus et Turris motus ei sint.
- Turri per totam scaccarii longitudinem latitudinemque uno impetu seu cursu, (si opus est,) percurrere licet.
- Alfinus secundum lineas diagonales eiusdem coloris sui loci prorsum rursum movetur, ergo appellatur sede atra Alfinus aut sede candida Alfinus, quia numquam errat ex colore primigenio.
- Equitis motus fiunt saliendo in tertiam quamvis Areolam diversi coloris, nam is sicut Turris uno passu sicut Alfinus altero movetur. Eius motus forma videtur littera L.
- Pedes non nisi in proximam areolam singulis vicibus se recipit; excepto primo impetu, quo (si vult) per duas simul areolas prorumpit, i.e. in quartam prosilit. Motione simpliciter progressiva recta pergit, oblique autem ferit caeditque, quasi ex insidiis adoriatur hostem.
- Transitu insidiari: Si, in primo impetu, pedes peditem adversarium praeterit, capi potest tamquam in obliquum esset.
- Amplior gradus: Pedes, cum ad metam percurrerit, in ampliorem gradum, i.e. in quemlibet calculum eiusdem coloris praeter regem, promovetur.
Remove ads
Historia
Formae pristinae


Multae se gentes scaccorum ludi invenisse contendunt quoddam semen. Plurimi putant homines priorem ludi regii formam ex India oriundam esse,[4] cum nomina Arabica, Persica, Graeca, Lusitana, Hispanica scaccorum Ludi ab antiquo ludo Chaturanga appellato originem ducant omnia. Accedit, quod temporibus praeteritis soli Indi tribus bestiis—equo, camelo, elephante—in exercitu suo vehente usi sunt, quae genera in regum ludi equite, episcopo/cursore, turri significantur. Quod nos novimus scaciludium a Chaturanga Ludi forma, qua Indi saeculo fere sexto luserunt, originem duxit suam. In litteris Persicis primum ludi regii forma prior, cum nomine Chatrang, anno fere 600 memoratur, in quibus nomen factum est Shatranj. Scacci litteris mandati antiquissimi saeculo septimo facti sunt. Ad annum fere 800um ludus ad Seres pervenit et sub nomine Xiangqi mutatus est. Chaturanga ludus etiam in Iaponiam, ubi dicitur shogi, dilatus est. Shatranj autem ludus per plagas muslimicas post Persiam a Muslimicis exercitibus captam disseminatus est, quippe scaccorum nomina maxima ex parte in formis Persicis permanserunt. Shatranj nomen lingua Hispanica ajedrez lingua Graeca zatrikion perpetuatum est, plerisque autem Europae partibus Persici verbi shāh ("rex") formae in eius locum sunt ingressae. Shatranj ad Europae partem occidentem tribus minimum viis quarum prima saeculo 9o pervenit. Ad annum millesimum ludus per Europam est disseminata.In Hiberiam a Mauris saeculo 10o inductus et in codice manu scripto libro de los juegos appellato saeculo 13o una cum backgammon atque alea descriptus est.[6][7]
Secundum aliam coniecturam, cui David H. Li prae aliis favet, scaciludium a Xiangqui ludo, vel saltem a forma eius priore, quae apud Seres inde a saeculo 2o ante Chr. n. exstet, sit oriundum.[8]
Remove ads
Notatio

Notatio vetusta
"Prima Regula. Ludet dominatio vestra pedonem regis ad quatuor punctos numerando de domo regis: et si adversarius idem luserit, ludite equitem regis ad iii p. estulti regis: et si custodierit pedonem cum pedone stulti regis, accipite suum pedonem cum equite: et si accipit cum pedone, date ei scacum cum regina ad iiii p. rochi sui regis: et si se coperuerit cum pedone equitis, accipite pedonem sui regis et date scacum pro rocho: et si non se coperuerit et luserit ad ii p. sue habitationis, accipite eundem pedonem et dicite scacum."[9]
Hic locus ex Gottingae codice manuscripto Damiani Defensionem describit:
1. e4 e5
2. Ef3 f6??
3. Exe5! fxe5
4. Dh5+ g6
5. Dxe5+ et cetera
Notatio "algebraica"


Ludi scaccorum modis nonnullis notantur quippe, at solent adnotari in notatione scaccorum algebraica; praecipue ubi homines (utrum viri an feminae) in certamen concertent.[10] Notatio algebraica brevis motum calculorum in hoc modo recordatur: littera calculi in motione / columna ubi stat / ordo ubi stat. Littera prima maiuscula nominis calculi est adhibita in omnibus civitatibus ut nomina scaccorum abbrevientur, etiam in civitatibus ubi incolae non alphabeto Latino scribere solent. Columnae litteris a-h, ordines numeris 1-8 notantur. Sedes a1 semper atra est. E.g. Dg5 indicat "Dominam in columna g ordine quinto". Si ludus est in motu et ipsa tracta notantur, Dg5 indicat Dominam moveri in sedem g5. Si duo calculi eiusdem generis possunt in eandem sedem moveri, littera, quae columnam an ordinem ex quibus calculus movetur indicat, notationi additur. E.g. Egf3 indicat "equitem ex columna g, movisse ad sedem f3". Si in promptu est quis moturus sit in sedem datam, nonnumquam littera omittitur. E.g. primus motus ludi saepe notatur "e4", quod nullus calculus moveat in e4 nisi Pe2. Motus exercitus albi, cui semper est tractum primum, sinistra, nigri dextra scribuntur.
Si calculus capitur, post litteram maiusculam, littera 'x' vel distinctio media ':' et littera columnae in qua captatur minuscula scribenda est, e.g. Sxf3 significat 'Sagittiferum captasse calculum in f3. ' Saepe, si pedes captetur, littera columnae ex qua captaverit ante litteram "x", et columnae in quam captaverit, atque etiam, minuscula scribitur, e.g. exd5 significat 'peditem ex columna e captasse in d5 '.
Si pedes ad ordinem ultimum adveniat, amplior gradus notatur littera calculi post sedem scripta; e.g., e1D indicat "peditem nigrum, quod ordo ultimus albo est octavus, in columna e promotum esse in reginam". Adroccare in latus Regis "0-0", in latus Dominae "0-0-0" notatur. Cum calculus Regi minatur, signum "+" additur post motum. Si Rex ad incitas redigitur, signum "#" vel "++" scribitur. Ludo finito, "1-0" indicat Album vicisse, "0-1" Nigrum vicisse, "½-½" ludum ancipitem esse.
Calliditas motus hoc modo adnotari potest:
- ! indicat tractum bonum
- !! tractum optimum
- ? imprudentia
- ?? mendum
- !? tractum insolitum
- ?! tractum dubium
Exemplum notationis ludi dextra animati, "mattum scholaris" sive mattum tonsoris appellati, subter datur:
1. e4 e5
2. Dh5?! Ec6
3. Sc4 Ef6??
4. Dxf7# 1-0
Remove ads
Nomina militibus et scaccorum ludo linguis nonnullis
Haec sunt nomina et abbreviationes militibus in linguis nonnullis:[11]
Remove ads
Vindices Mundiales officiales
Certamen officiale primum habitum est anno 1886 inter Gulielmum Steinitzem et Ioannem Zuckertortem. Vicit Steinitz.
- I: Gulielmus Steinitz (1886-1894)
- II: Emmanuel Lasker (1894-1921)
- III: Iosephus Radulphus Capablanca (1921-1927)
- IV: Alexandrus Alekhine (1927-1935, 1937-1946 (mortuus est 1946)
- V: Maximilianus Euwe (1935-1937)
- VI: Michael Botvinnik (1946-1957, 1958-1960, 1961-1963)
- VII: Basilus Smyslov (1957-1958)
- VIII: Michael Tal (1960-1961)
- IX: Tigranus Petrosian (1963-1969)
- X: Boris Spassky (1969-1972)
- XI: Robertus Fischer (1972-1975)
- XII: Anatolius Karpov (1975-1985)
- XIII: Geraldus Kasparov (1985-2000)
- XIV: Vladimirus Kramnik (2000-2007)
- XV: Anandus filius Visvanathanis (2007-2013)
- XVI: Magnus Carlsen (2013-2023)
- XVII: Lirenus Ding (2023-2024)
- XVIII: Gukeshus Dommaraju (2024-)
Inter annos 1993 et 2006, extitit certamen aliud. Cujus vindices separatim enumerantur:
- I: Anatolius Karpov (1993-1999)
- II: Alexandrus Khalifman (1999-2000)
- III: Anandus filius Visvanathanis (2000-2002)
- IV: Ruslanus Ponomariov (2002-2004)
- V: Rustanus Kasimdzhanov (2004-2005)
- VI: Veselinus Topalov (2005-2006)
Remove ads
Notae
Nexus interni
Nexus externi
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads