Turca

Latine

Nomen substantivum

Turc|a, -ae masc.

1. Homo nationis Turcicae.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	Turca	Turcae	I
gen.	Turcae	Turcārum	II
dat.	Turcae	Turcīs	III
acc.	Turcam	Turcās	IV
abl.	Turcā	Turcīs	VI
voc.	Turca	Turcae	V

Loci

Kerle

Spinoza

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. XVI.

• Cantio octo vocum de sacro foedere contra Turcas. –Cantio composita a Jacobo de Kerle

saec. XVII.

• Nam nullum imperium tamdiu absque ulla notabili mutatione stetit, quam Turcarum, et contra nulla minus diuturna, quam popularia, seu Democratica fuerunt, nec ulla, ubi tot seditiones moverentur. –Benedictus de Spinoza Tractatus Politicus, Caput VI, IV

Translationes

Anglice

turk ☞en

Esperantice

turko ☞eo

Finnice

turkkilainen ☞fi

Francogallice

Turc masc. ☞fr

Germanice

Türke masc. ☞de