alligo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈal.ligoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: al·li·gō — morphologica: al-lig-o

Formae aliae

• adligō

Notatio

← ad + ligo

Verbum transitivum

allĭg|ō, -āre, -āvī, -ātum

1. Ligare ad aliquid.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
allig-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	alligō	alligem		alligābam	alligārem	alligābō
II. sing.	alligās	alligēs	alligā!	alligābās	alligārēs	alligābis	alligātō!
III. sing.	alligat	alliget		alligābat	alligāret	alligābit	alligātō!
I. plur.	alligāmus	alligēmus		alligābāmus	alligārēmus	alligābimus
II. plur.	alligātis	alligētis	alligāte!	alligābātis	alligārētis	alligābitis	alligātōte!
III. plur.	alligant	alligent		alligābant	alligārent	alligābunt	alligantō!
Thema	Vox passiva
allig-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	alligor	alliger		alligābar	alligārer	alligābor
II. sing.	alligāris	alligēris	alligāre!	alligābāris	alligārēris	alligāberis	alligātor!
III. sing.	alligātur	alligētur		alligābātur	alligārētur	alligābitur	alligātor!
I. plur.	alligāmur	alligēmur		alligābāmur	alligārēmur	alligābimur
II. plur.	alligāminī	alligēminī	alligāminī!	alligābāminī	alligārēminī	alligābiminī	—
III. plur.	alligantur	alligentur		alligābantur	alligārentur	alligābuntur	alligantor!

Thema	Vox activa
alligāv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	alligāvī	alligāverim	alligāveram	alligāvissem	alligāverō
II. sing.	alligāvistī	alligāveris	alligāverās	alligāvissēs	alligāveris
III. sing.	alligāvit	alligāverit	alligāverat	alligāvisset	alligāverit
I. plur.	alligāvimus	alligāverimus	alligāverāmus	alligāvissēmus	alligāverimus
II. plur.	alligāvistis	alligāveritis	alligāverātis	alligāvissētis	alligāveritis
III. plur.	alligāvērunt	alligāverint	alligāverant	alligāvissent	alligāverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	alligāre	alligāvisse	alligātūrum, -am, -um esse	alligāns		alligātūrus, -a, -um­
Vox passiva	alligārī	alligātum, -am, -um esse	alligātum īrī		alligātus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
alligandī		alligandus, -a, -um			alligātum	alligātū

Dictiones collatae

• ligō, ligāre, ligātiō

Composita

• circumligō, circumligāre
• colligō, colligāre, colligātiō
• dēligō, dēligāre
• illigō, illigāre, illigātiō
• interligō, interligāre
• obligō, obligāre, obligātiō
• praeligō, praeligāre
• religō, religāre, religātiō
• subligō, subligāre, subligātiō
• superdēligō, superdēligāre
• superligō, superligāre

Dictiones derivatae

• alligāmen
• alligāmentum
• alligātiō
• alligātor
• alligātūra

Composita

• adalligō, adalligāre
• inalligō, inalligāre
• superalligō, superalligāre
• superilligō, superilligāre

Translationes

Ligare ad aliquid	dilatare ▼

Ligare ad aliquid	collabi ▲

Anglice: bind to (en), tie (en), fasten (en) Germanice: anbinden (de), festbinden (de), fesseln (de)

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

Petronius Arbiter ca. 14-66

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Sed ne te per circumitus traham, aliorum quidem opiniones praeteribo — nam et enumerare illas longum est et coarguere. Nostram accipe. Nostram autem eum dico, non alligo me ad unum aliquem ex Stoicis proceribus; est et mihi censendi ius. —De vita beata Senecae ^[1][2]

saec. I.

• Postquam lustravi oculis totam urbem, in cellulam redii, osculisque tandem bona fide exactis alligo artissimis complexibus puerum fruorque votis usque ad invidiam felicibus. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[3][2]

Fontes