deletor

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːˈleːtor/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·lē·tor — morphologica: dele-tor

Notatio

← Latine: dēleō (dēlēre)

Nomen substantivum

dēlē|tor, -tōris masc.

1. Qui delet.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	dēlētor	dēlētōrēs	I
gen.	dēlētōris	dēlētōrum	II
dat.	dēlētōrī	dēlētōribus	III
acc.	dēlētōrem	dēlētōrēs	IV
abl.	dēlētōre	dēlētōribus	VI
voc.	dēlētor	dēlētōrēs	V

Dictiones collatae

• dēleō, dēlēre
• dēlētiō
• dēlētrīx
• dēlētus

Translationes

Qui delet

Anglice: male destroyer (en)

Germanice: Vernichter (de)

Discretiva

deletor dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dēlētor	secunda singularis	futurum	passiva	imperativus	dēleō
dēlētor	tertia singularis	futurum	passiva	imperativus	dēleō

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːˈleːtor/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·lē·tor — morphologica: del-etor