deletrix

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːˈleːtriːks/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·lē·trīx — morphologica: dele-trix

Notatio

{{|la-nx|dēleō|prae=}}

Nomen substantivum

dēlē|trīx, -trīcis fem.

1. Quae delet.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	dēlētrīx	dēlētrīcēs	I
gen.	dēlētrīcis	dēlētrīcum	II
dat.	dēlētrīcī	dēlētrīcibus	III
acc.	dēlētrīcem	dēlētrīcēs	IV
abl.	dēlētrīce	dēlētrīcibus	VI
voc.	dēlētrīx	dēlētrīcēs	V

Dictiones collatae

• dēleō, dēlēre
• dēlētor
• dēlētus

Translationes

Quae delet	dilatare ▼

Quae delet	collabi ▲

Anglice: female destroyer (en) Germanice: Vernichterin (de)

Latinitas Romana

class.  (56 a.C.n. / 698 a.u.)

• Tum vero elatus spe est, posse se, quoniam togatum domestici belli exstinctorem nefario scelere foedasset, illum etiam, illum externorum bellorum hostiumque victorem adfligere: tum est illa in templo Castoris scelerata et paene  deletrix  huius imperii sica deprehensa: tum ille, cui nulla hostium diutius urbs umquam fuit clausa, qui omnes angustias, omnes altitudines moenium obiectas semper vi ac virtute perfregit, obsessus est ipse domi, meque non nulla imperitorum vituperatione timiditatis meae consilio et facto suo liberavit. —De haruspicum responso in P. Clodium oratio Ciceronis ^[1][2]

Fontes