dis

Latine

Haec dictio adhuc stipula est. Amplificando eam adiuvabis Victionarium meliorari.

Formae aliae

• dītis (-is, masc.)

Nomen proprium

Dīs, -ītis masc.

1. Status dei; divinitas; deus, praesertim:
   1. Iuppiter
   2. Pluto

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	Dīs	—	I
gen.	Dītis	—	II
dat.	Dītī	—	III
acc.	Dītem	—	IV
abl.	Dīte	—	VI
voc.	Dīs	—	V

Nomen adiectivum

d|īs, -ītis

1. (dicitur de hominibus) Pecuniosus, multam pecuniam possidens.

Notatio

Forma contracta a dīves.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	dīs	dīs	dīs	nom.	dītēs	dītēs	dītia
gen.	dītis	dītis	dītis	gen.	dītium	dītium	dītium
dat.	dītī	dītī	dītī	dat.	dītibus	dītibus	dītibus
acc.	dītem	dītem	dīs	acc.	dītēs	dītēs	dītia
abl.	dītī	dītī	dītī	abl.	dītibus	dītibus	dītibus
voc.	dīs	dīs	dīs	voc.	dītēs	dītēs	dītia

Formae affines

• Latine: dīs — dat.abl. vocis deus.

Dis etiam dictio est in aliis linguis:

• Anglice: dis