ducens

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈduːkeːns/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dū·cēns — morphologica: duc-ens

Notatio

← Latine: dūcō

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dūcēns	—	praesens	activa	participium	dūcō

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	dūcēns	dūcēns	dūcēns	nom.	dūcentēs	dūcentēs	dūcentia
gen.	dūcentis	dūcentis	dūcentis	gen.	dūcentium	dūcentium	dūcentium
dat.	dūcentī	dūcentī	dūcentī	dat.	dūcentibus	dūcentibus	dūcentibus
acc.	dūcentem	dūcentem	dūcēns	acc.	dūcentēs dūcentīs	dūcentēs dūcentīs	dūcentia
abl.	dūcente dūcentī	dūcente dūcentī	dūcente dūcentī	abl.	dūcentibus	dūcentibus	dūcentibus
voc.	dūcēns	dūcēns	dūcēns	voc.	dūcentēs	dūcentēs	dūcentia