duplatio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /duˈplaːtioː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: du·plā·ti·ō — morphologica: duplat-io

Notatio

← Latine: duplō (duplāre)

Nomen substantivum

duplāti|ō, -ōnis fem. ^[1][2][3][4]

1. Actus duplandi.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	duplātiō	duplātiōnēs	I
gen.	duplātiōnis	duplātiōnum	II
dat.	duplātiōnī	duplātiōnibus	III
acc.	duplātiōnem	duplātiōnēs	IV
abl.	duplātiōne	duplātiōnibus	VI
voc.	duplātiō	duplātiōnēs	V

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. XIII.

• Huius autem artis novem sunt species; scilicet, numeratio, additio, subtractio, mediatio, duplatio, multiplicatio, divisio, progressio, et radicum extractio; et haec dupliciter in cubicis et quadratis; inter quas primo de numeratione et postea de aliis per ordinem dicetur. —Tractatus de arte numerandi Iohannis de Sacrobosco (ca. 1195-1256). Praefatio.

Dictiones collatae

• duplāris, duplāre
• duplicō, duplicāre
• dupliō
• duplus

Synonyma

1. duplicātiō

Translationes

Actus duplandi	dilatare ▼

Actus duplandi	collabi ▲

Anglice: doubling (en), doublation (en) Germanice: Verdoppelung (de) f, Verdopplung (de) f

Fontes