formo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

fōrmō

API: /ˈfoːrmoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fōr·mō — morphologica: form-o

Notatio

← Latine: forma

Verbum transitivum

fōrm|ō, -āre, -āvī, -ātum ^{[1][2][3][4][5]}

1. √ Formam alicui rei dare.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
fōrm-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	fōrmō	fōrmem		fōrmābam	fōrmārem	fōrmābō
II. sing.	fōrmās	fōrmēs	fōrmā!	fōrmābās	fōrmārēs	fōrmābis	fōrmātō!
III. sing.	fōrmat	fōrmet		fōrmābat	fōrmāret	fōrmābit	fōrmātō!
I. plur.	fōrmāmus	fōrmēmus		fōrmābāmus	fōrmārēmus	fōrmābimus
II. plur.	fōrmātis	fōrmētis	fōrmāte!	fōrmābātis	fōrmārētis	fōrmābitis	fōrmātōte!
III. plur.	fōrmant	fōrment		fōrmābant	fōrmārent	fōrmābunt	fōrmantō!
Thema	Vox passiva
fōrm-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	fōrmor	fōrmer		fōrmābar	fōrmārer	fōrmābor
II. sing.	fōrmāris	fōrmēris	fōrmāre!	fōrmābāris	fōrmārēris	fōrmāberis	fōrmātor!
III. sing.	fōrmātur	fōrmētur		fōrmābātur	fōrmārētur	fōrmābitur	fōrmātor!
I. plur.	fōrmāmur	fōrmēmur		fōrmābāmur	fōrmārēmur	fōrmābimur
II. plur.	fōrmāminī	fōrmēminī	fōrmāminī!	fōrmābāminī	fōrmārēminī	fōrmābiminī	—
III. plur.	fōrmantur	fōrmentur		fōrmābantur	fōrmārentur	fōrmābuntur	fōrmantor!

Thema	Vox activa
fōrmāv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	fōrmāvī	fōrmāverim	fōrmāveram	fōrmāvissem	fōrmāverō
II. sing.	fōrmāvistī	fōrmāveris	fōrmāverās	fōrmāvissēs	fōrmāveris
III. sing.	fōrmāvit	fōrmāverit	fōrmāverat	fōrmāvisset	fōrmāverit
I. plur.	fōrmāvimus	fōrmāverimus	fōrmāverāmus	fōrmāvissēmus	fōrmāverimus
II. plur.	fōrmāvistis	fōrmāveritis	fōrmāverātis	fōrmāvissētis	fōrmāveritis
III. plur.	fōrmāvērunt	fōrmāverint	fōrmāverant	fōrmāvissent	fōrmāverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	fōrmāre	fōrmāvisse	fōrmātūrum, -am, -um esse	fōrmāns		fōrmātūrus, -a, -um­
Vox passiva	fōrmārī	fōrmātum, -am, -um esse	fōrmātum īrī		fōrmātus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
fōrmandī		fōrmandus, -a, -um			fōrmātum	fōrmātū

Dictiones collatae

• fōrma
• fōrmāceus
• fōrmālis
• fōrmella
• fōrmula

Dictiones derivatae

• fōrmābilis
• fōrmāmentum
• fōrmātiō
• fōrmātor, fōrmātrīx
• fōrmātūra
• fōrmitās

Composita

• cōnfōrmō, cōnfōrmāre, cōnfōrmātiō, cōnfōrmātor
• dēfōrmō, dēfōrmāre, dēfōrmātiō
• īnfōrmō, īnfōrmāre, īnfōrmātiō, infōrmātor
• perfōrmō, perfōrmāre
• praefōrmō, praefōrmāre, praefōrmātor
• refōrmō, refōrmāre, refōrmātiō, refōrmātor
• trānsfōrmō, trānsfōrmāre, trānsfōrmātiō, trānsfōrmātor

Translationes

Formam alicui rei dare	dilatare ▼

Formam alicui rei dare	collabi ▲

Anglice: form (en), shape (en), fashion (en) Germanice: formen (de), bilden (de), gestalten (de)

Discretiva

formo dictio est in variis linguis:

• Esperantice: formo

Formae affines

Italice

formo

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
formo	prima singularis	praesens	activa	indicativus	formare

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈformo/

Syllabificatio phonetica: for·mo — morphologica: form-o

Fontes