gener

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈgener/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ge·ner — morphologica: gener

Nomen substantivum

gĕn|er, -ĕrī masc. ^{[1][2][3][4][5]}

1. Filiae meae maritus.
2. Sponsus filiae meae.
3. (Translatē) vir sororis meae.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	gener	generī	I
gen.	generī	generōrum	II
dat.	generō	generīs	III
acc.	generum	generōs	IV
abl.	generō	generīs	VI
voc.	gener	generī	V

Translationes

Filiae meae maritus	dilatare ▼

Filiae meae maritus	collabi ▲

Anglice: son-in-law (en) Dacoromane: ginere (ro) m Francogallice: gendre (fr) m, beau-fils (fr) m Germanice: Schwiegersohn (de) m Italice: genero (it) m

Sponsus filiae meae	dilatare ▼

Sponsus filiae meae	collabi ▲

Anglice: fiancé (en), fiance (en) Dacoromane: logodnic (ro) m Francogallice: fiancé (fr) m Germanice: Verlobter (de) m Italice: fidanzato (it) m, moroso (it) m

Vir sororis meae	dilatare ▼

Vir sororis meae	collabi ▲

Anglice: brother-in-law (en) Dacoromane: cumnat (ro) m Francogallice: beau-frère (fr) m Germanice: Schwager (de) m Italice: cognato (it) m

Discretiva

gener dictio est in variis linguis:

• Catalane: gener

Dictiones similes

• Francogallice: gêner

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
gener	casus vocativus singularis	substantivi gener

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈgener/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ge·ner — morphologica: gener

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Quintus Horatius Flaccus -65…-8

P. Ovidius Naso -42…+18

Marcus Valerius Martialis 40-103

P. Cornelius Tacitus 55-117

Decimus Iunius Iuvenalis ca. 60-130

Isidorus Hispalensis 560-636

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

class.

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Qua re si tibi tu, si filius unicus, si domus, si spes tuae reliquae tibi carae sunt, si aliquid apud te nos, si vir optimus gener tuus valemus, quorum fortunam non debes velle conturbare, ut eam causam in quoius victoria salus nostra est odisse aut relinquere cogamur aut impiam cupiditatem contra salutem tuam habeamus — denique illud cogita, quod offensae fuerit in ista cunctatione te subisse. —Epistolae ad Atticum Ciceronis ^[6][7]

class.  (ca. 41-40 a.C.n.)

• Villius in Fausta Sullae gener, hoc miser uno

nomine deceptus, poenas dedit usque superque

quam satis est, pugnis caesus ferroque petitus,

exclusus fore, cum Longarenus foret intus. —Sermonum / Satyrarum libri II Q. Horatii Flacci ^[8][7]

class.  (ca. 2-8 p.C.n.)

• Iuppiter excepit ‘commune est pignus onusque

nata mihi tecum; sed si modo nomina rebus

addere vera placet, non hoc iniuria factum,

verum amor est; neque erit nobis gener ille pudori,

tu modo, diva, velis. ut desint cetera, quantum est

esse Iovis fratrem! quid, quod nec cetera desunt

nec cedit nisi sorte mihi? – sed tanta cupido

si tibi discidii est, repetet Proserpina caelum,

lege tamen certa, si nullos contigit illic

ore cibos; nam sic Parcarum foedere cautum est.’ —Metamorphoses Ovidii Nasonis ^[9][7]

saec. I.  (ca. 85-102 p.C.n.)

• Ficosa est uxor, ficosus et ipse maritus,

Filia ficosa est et gener atque nepos,

Nec dispensator nec vilicus ulcere turpi

Nec rigidus fossor, sed nec arator eget.

Cum sint ficosi pariter iuvenesque senesque,

Res mira est, ficos non habet unus ager. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[10][7]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 116 p.C.n.)

• Pollio haud disparibus verbis ac nuper Vitellius censet; despondeturque Octavia, ac super priorem necessitudinem sponsus iam et gener Domitius aequari Britannico studiis matris, arte eorum quis ob accusatam Messalinam ultio ex filio timebatur. —Annales P. Cornelii Taciti ^[11][7]

saec. II.  (ca. 100/128 p.C.n.)

• quis gener hic placuit censu minor atque puellae

sarcinulis inpar? quis pauper scribitur heres?

quando in consilio est aedilibus? agmine facto

debuerant olim tenues migrasse Quirites. —Saturae D. Iuni Iuvenalis ^[12][7]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Plus quam civile bellum est ubi non solum cives certant, sed et cognati; quale actum est inter Caesarem et Pompeium, quando gener et socer invicem dimicaverunt. Siquidem in hac pugna frater cum fratre dimicavit, et pater adversus filium arma portavit. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[13]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Notum iuveni iter in Colchos; itaque Thesalia pulsus soceri domum repetivit, Medea coniuge post divortium recepta multisque fugam comitantibus, quos et virtutis admiratio et miseratio tanti exulis contraxerat. Atque, ut veteres iniurias recenti beneficio compensaret, exul gener exuli tunc socero tempestivum attulit auxilium regnumque restituit. —De viris illustribus Petrarcae ^[14][7]

Fontes

13. Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber XVIII. Caput I. [4] — gener