plorans

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈploːraːns/

(classice)

Syllabificatio phonetica: plō·rāns — morphologica: plor-ans

Notatio

← Latine: plōrō (plōrāre)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
plōrāns	—	praesens	activa	participium	plōrō (plōrāre)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	plōrāns	plōrāns	plōrāns	nom.	plōrantēs	plōrantēs	plōrantia
gen.	plōrantis	plōrantis	plōrantis	gen.	plōrantium	plōrantium	plōrantium
dat.	plōrantī	plōrantī	plōrantī	dat.	plōrantibus	plōrantibus	plōrantibus
acc.	plōrantem	plōrantem	plōrāns	acc.	plōrantēs plōrantīs	plōrantēs plōrantīs	plōrantia
abl.	plōrante plōrantī	plōrante plōrantī	plōrante plōrantī	abl.	plōrantibus	plōrantibus	plōrantibus
voc.	plōrāns	plōrāns	plōrāns	voc.	plōrantēs	plōrantēs	plōrantia

Usus

Latinitas antiqua

antiq.

• iam perducebam illam ad me suadela mea:

anus ei amplexa est genua, plorans, obsecrans,

ne deserat se: eam suam esse filiam,

seque eam peperisse sancte adiurabat mihi. —Cistellaria Plauti (ca. -254/-184)

Translationes

Participium	dilatare ▼

Participium	collabi ▲

Anglice: crying out (en), lamenting (en), deploring (en) Germanice: laut weinend (de), laut jammernd (de), wehklagend (de)

Loci

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Et quemadmodum post solis occasum splendor ipsius hominibus subtrahitur, sic ipsa post perpetrationem peccati, de amissione gaudii quod prius habuerat, gemens et plorans cruciatur. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis ^[1][2]

Fontes