runa

Latine

Nomen substantivum

Vicipaedia articulum habet de runa.

run|a, -ae fem.

1. littera vel character antiquus Germanicus
2. character vel signum antiquum magicum Germanicum

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	runa	runae	I
gen.	runae	runārum	II
dat.	runae	runīs	III
acc.	runam	runās	IV
abl.	runā	runīs	VI
voc.	runa	runae	V

Loci

Georgius Stiernhielmus

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. XVII.

1. litterae maioribus nostris Runae dictae sunt a roena sive runa: discere, experiri, erudiri; qua ratione dicitur mulier saga, seu mulier runa, i. e. omniscia. Georgius Stiernhielmus Die urteutsche Sprache: nach ihren stammwörtern Von Johann Friedrich Kremsier

Translationes

Anglice

rune ☞en

Germanice

Rune fem. ☞de