secturus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /sekˈtuːrus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sec·tū·rus — morphologica: sect-ur-us

Notatio

← Latine: secō (secāre)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
sectūrus	—	futurum	activa	participium­	nominativo	secō (secāre)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	sectūrus	sectūra	sectūrum	nom.	sectūrī	sectūrae	sectūra
gen.	sectūrī	sectūrae	sectūrī	gen.	sectūrōrum	sectūrārum	sectūrōrum
dat.	sectūrō	sectūrae	sectūrō	dat.	sectūrīs	sectūrīs	sectūrīs
acc.	sectūrum	sectūram	sectūrum	acc.	sectūrōs	sectūrās	sectūra
abl.	sectūrō	sectūrā	sectūrō	abl.	sectūrīs	sectūrīs	sectūrīs
voc.	sectūre	sectūra	sectūrum	voc.	sectūrī	sectūrae	sectūra

Dictiones collatae

Synonyma

• secātūrus

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Medicus exserit ferrum ad secandum vulnera, et dicit ei quem secturus est. Patiens esto, sustine, tolera: in doloribus exigit patientiam, sed post dolores promittit salutem. Et ille qui tolerat dolores in ferro medici, nisi sibi proponat sanitatem, quam nondum habet, deficit in dolore quem patitur. —Enarrationes in Psalmos Augustini ^[1][2]

Fontes