tenebrae

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈte.ne.brae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: te·ne·brae — morphologica: tenebr-ae

Nomen substantivum

tenebr|ae, -ārum fem. plur.

Obscuritas, caligo, absentia lucis.

Declinatio

More information f., sing. ...

Dictiones derivatae

tenebricosus
tenebricus
tenebrosus

Translationes

More information Absentia lucis ...

Absentia lucis	dilatare ▼

Absentia lucis	collabi ▲

Anglice: darkness (en), obscurity (en)
Dacoromane: tenebră (ro) f, tenebre (ro) f, pl, întuneric (ro) n, obscuritate (ro) f
Finnice: pimeys (fi)
Francogallice: ténèbres (fr) f, pl, obscurité (fr) f
Germanice: Finsternis (de) f, Dunkelheit (de) f
Islandice: myrkur (is) n
Italice: tenebre (it) f, oscurità (it) f
Suecice: mörker (sv) n

M. Tullius Cicero
-106…-43

Marcus Terentius Varro
-116…-27

Aulus Cornelius Celsus ca.
-25...+50

Petronius Arbiter
ca. 14-66

C. Plinius Secundus
23–79

Apuleius
ca. 125-170

Ulco Cats Bussemaker
1810–1865

antiq.

class.

III

VII

VIII

XII

XIII

XIV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XXI

Latinitas Romana

class. (70 a.C.n. / 684 a.u.)

Te vero, Caecili, quem ad modum sit elusurus, quam omni ratione iactaturus, videre iam videor; quotiens ille tibi potestatem optionemque facturus sit ut eligas utrum velis — factum esse necne, verum esse an falsum — utrum dixeris, id contra te futurum. Qui tibi aestus, qui error, quae tenebrae, di immortales, erunt, homini minime malo! Quid? cum accusationis tuae membra dividere coeperit et in digitis suis singulas partis causae constituere? quid? cum unum quidque transigere, expedire, absolvere? —Divinatio in Caecilium Ciceronis ^[1]

class. (ca. 47-45 a.C.n.)

Et facere lumen, faculam qui adlucet, dicitur. Lucere ab luere, quod et luce dissolvuntur tenebrae; ab luce Noctiluca, quod propter lucem amissam is cultus institutus. Acquirere est ad et quaerere; ipsum quaerere ab eo quod quae res ut reciperetur datur opera; a quaerendo quaestio, ab his tum quaestor. —De lingua Latina Varronis ^[2]

class. (ca. 30 p.C.n.)

Oculorum quoque frequens motus, et in capitis dolore offusae oculis tenebrae, vel nullo dolore substante somnus ereptus, continuataque nocte et die vigilia, vel prostratum contra consuetudinem corpus in ventrem, sic ut ipsius alvi dolor id non coegerit, item robusto adhuc corpore insolitus dentium stridor insaniae signa sunt. —De Medicina Celsi ^[3]^[4]

saec. I.

Dum haec taliaque iactamus, inhorruit mare, nubesque undique adductae obruere tenebris diem. Discurrunt nautae ad officia trepidantes, velaque tempestati subducunt. Sed nec certos fluctus ventus impulerat, nec quo destinaret cursum gubernator sciebat. Siciliam modo ventus dabat, saepissime Italici litoris aquilo possessor convertebat huc illuc obnoxiam ratem, et quod omnibus procellis periculosius erat, tam spissae repente tenebrae lucem suppresserant, ut ne proram quidem totam gubernator videret. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[5]^[4]

saec. I. (ca. 78 p.C.n.)

Metallorum, quibus opes constant, adgnascentiumque iis natura indicata propemodum est, ita conexis rebus, ut inmensa medicinae silva officinarumque tenebrae et morosa caelandi fingendique ac tinguendi subtilitas simul dicerentur. restant terrae ipsius genera lapidumque vel numerosiore serie, plurimis singula a Graecis praecipue voluminibus tractata. —Naturalis historia Plinii ^[6]^[4]

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 170 p.C.n.)

omnique isto apparatu tenacissime dissimulato, postquam sulcatum trahens gressum cubile solitum conscenderit iamque porrectus et exordio somni prementis implicitus altum soporem flare coeperit, toro delapsa nudoque vestigio pensilem gradum paullulatim minuens, caecae tenebrae custodia liberata lucerna, praeclari tui facinoris opportunitatem de luminis consilio mutuare, et ancipiti telo illo audaciter, prius dextera sursum elata, nisu quam valido noxii serpentis nodum cervicis et capitis abscide. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[7]

Latinitas nova

saec. XIX.

Patet igitur tempus nec esse motum nec sine mutatione. Quoniam autem quaerimus quid sit tempus, sumendum est, hinc facto initio, quid motionis sit. Simul enim motionem sentimus ac tempus. Nam etiam si tenebrae sint, et nihil corpore patiamur, motus tamen aliquis in anima insit: confestim simul videtur fuisse etiam aliquod tempus. At vero et quum tempus aliquod videtur fuisse, simul etiam motus aliquis fuisse apparet: quocirca tempus aut est motus aut aliquid ipsius motus. Quoniam igitur non est motus; necesse est ut sit aliquid ipsius motus. —Aristotelis Physica Bussemakeri ^[8]^[4]

Latine