thulium

Latine

Formae aliae

• Nota: Tm

Notatio

Pro Thule, quia in Scandinavia inventum est.

Nomen substantivum

thūl|ium, -iī (neut.; materiale)

1. Elementum chemicum cuius numerus atomicus 69 est.

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	thūlium	—	I
gen.	thūliī thūlī	—	II
dat.	thūliō	—	III
acc.	thūlium	—	IV
abl.	thūliō	—	VI
voc.	thūlium	—	V

Dictiones collatae

Systema Periodicum

H He Li Be B C N O F Ne Na Mg Al Si P S Cl Ar K Ca Sc Ti V Cr Mn Fe Co Ni Cu Zn Ga Ge As Se Br Kr Rb Sr Y Zr Nb Mo Tc Ru Rh Pd Ag Cd In Sn Sb Te I Xe Cs Ba * Lu Hf Ta W Re Os Ir Pt Au Hg Tl Pb Bi Po At Rn Fr Ra ** Lr Rf Db Sg Bh Hs Mt Ds Rg Cn Nh Fl Mc Lv Ts Og * La Ce Pr Nd Pm Sm Eu Gd Tb Dy Ho Er Tm Yb ** Ac Th Pa U Np Pu Am Cm Bk Cf Es Fm Md No

Translationes

Anglice

thulium ☞en

Iaponice

ツリウム (tsuriumu) ☞ja

Polonice

tul masc. ☞pl

Ruthenice

тулий (túlij, masc.) ☞ru

Formae affines

thulium etiam dictio est in aliis linguis:

• Anglice: thulium