volo

Latine

volō (volāre)

Appellatio pronuntiatusque

volō

API: /ˈwoloː/, [ˈwɔɫoː]

(classice)

API: /ˈvolo/, [ˈvoːlo]

(ecclesiastice)

Syllabificatio phonetica: vo·lō — morphologica: vol-o

Verbum intransitivum

vŏl|ō, -āre, -āvī, -ātum

1. (De avibus, apibus etc.) īre ālīs per āërem.
2. (Fig.) aufugere, fēstīnāre.

   horae volant

Coniugatio

Verbum finitum

Thema	Vox activa
vol-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	volō	volem		volābam	volārem	volābō
II. sing.	volās	volēs	volā!	volābās	volārēs	volābis	volātō!
III. sing.	volat	volet		volābat	volāret	volābit	volātō!
I. plur.	volāmus	volēmus		volābāmus	volārēmus	volābimus
II. plur.	volātis	volētis	volāte!	volābātis	volārētis	volābitis	volātōte!
III. plur.	volant	volent		volābant	volārent	volābunt	volantō!

Thema	Vox activa
volāv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	volāvī	volāverim	volāveram	volāvissem	volāverō
II. sing.	volāvistī	volāveris	volāverās	volāvissēs	volāveris
III. sing.	volāvit	volāverit	volāverat	volāvisset	volāverit
I. plur.	volāvimus	volāverimus	volāverāmus	volāvissēmus	volāverimus
II. plur.	volāvistis	volāveritis	volāverātis	volāvissētis	volāveritis
III. plur.	volāvērunt	volāverint	volāverant	volāvissent	volāverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	volāre	volāvisse	volātūrum, -am, -um esse	volāns		volātūrus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
volandī		volandus, -a, -um			volātum	volātū

Dictiones derivatae

• volantēs (bestiae), volantium
• volāticus
• volātilis
• volātiō
• volātūra
• volātus, volātūs
• volitō, volitāre
• volucer, volucris

Composita

• āvolō, āvolāre, āvolātiō
• advolō, advolāre
• antevolō, antevolāre
• convolō, convolāre
• dēvolō, dēvolāre
• ēvolō, ēvolāre
• involō, involāre
• intervolō, intervolāre
• pervolō, pervolāre
• praevolō, praevolāre
• praetervolō, praetervolāre
• prōvolō, prōvolāre
• revolō, revolāre
• subvolō, subvolāre
• supervolō, supervolāre
• trānsvolō, trānsvolāre, trāvolō

Translationes

Ire alis per aërem

Anglice: fly (en) Batave: vliegen (nl) Bohemice: letět (cs) Dacoromane: zbura (ro) Francogallice: voler (fr) (dans l'air / les airs) Germanice: fliegen (de)

Hispanice: volar (es) Italice: volare (it) Lusitane: voаr Ruthenice: летать (ru) ‎(letatʹ) Slovene: létati

volō (velle)

Verbum transitivum

vŏlō, velle, voluī (sine supino)

1. Optare ut aliquid fiat.

Coniugatio

Verbum finitum

Thema	Vox activa
vol-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	volō	velim		volēbam	vellem	volam
II. sing.	vīs	velīs	—	volēbās	vellēs	volēs	—
III. sing.	vult	velit		volēbat	vellet	volet	—
I. plur.	volumus	velīmus		volēbāmus	vellēmus	volēmus
II. plur.	vultis	velītis	—	volēbātis	vellētis	volētis	—
III. plur.	volunt	velint		volēbant	vellent	volent	—

Thema	Vox activa
volu-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	voluī	voluerim	volueram	voluissem	voluerō
II. sing.	voluistī	volueris	voluerās	voluissēs	volueris
III. sing.	voluit	voluerit	voluerat	voluisset	voluerit
I. plur.	voluimus	voluerimus	voluerāmus	voluissēmus	voluerimus
II. plur.	voluistis	volueritis	voluerātis	voluissētis	volueritis
III. plur.	voluērunt	voluerint	voluerant	voluissent	voluerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	velle	voluisse	—	volēns		—
Gerundium		Gerundivum			Supinum
—		—			—	—

Translationes

Optare ut aliquid fiat

Anglice: want (en), wish (en) Batave: willen (nl) Dacoromane: vrea (ro), voi (ro), dori (ro) Esperantice: voli (eo) Extrematurane: querel Francogallice: vouloir (fr), désirer (fr)

Germanice: wollen (de), wünschen (de) Iudaeohispanice: kerer Lusitane: querer (pt) Ruthenice: желать (ru) ‎(želatʹ), хотеть (ru) ‎(xotetʹ)

Nomen substantivum

vŏl|ō, -ōnis masc.

1. Homo voluntārius, speciātim mīles voluntarius.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	volō	volōnēs	I
gen.	volōnis	volōnum	II
dat.	volōnī	volōnibus	III
acc.	volōnem	volōnēs	IV
abl.	volōne	volōnibus	VI
voc.	volō	volōnēs	V

Translationes

Homo voluntarius

Anglice: volunteer (en) Dacoromane: voluntar (ro) m Francogallice: volontaire (fr) m

Germanice: Freiwilliger (de) m Lusitane: voluntário (pt) m Ruthenice: доброволец (ru) m ‎(dobrovólec)

Discretiva

volo dictio est in variis linguis:

• Esperantice: volo
• Italice: volo
• Madagascariense: volo

Formae affines

Italice

volo

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
volo	prima singularis	praesens	activa	indicativus	volare

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈvolo/

Syllabificatio phonetica: vo·lo — morphologica: vol-o