dwinge

Algemein Gesjreve Limburgs

Wirkwaord

dwinge (Nederlands: dwingen)

• Mofers: dwi\nge (dwi\ngk, dwó\ng, dwó\nge, gedwó\nge)

Sinneniem

• noedzake

Verveuging

dwink, dwóng, gedwónge

Wirkwaord

zich dwinge (Nederlands: dwingen, zich dwingen)

• Mofers: zich dwi\nge (dwi\ngk, dwó\ng, dwó\nge, gedwó\nge)

Sinneniem

• zich dringe

Verveuging

dwink, dwóng, gedwónge

Mofers

Wirkwaord

Lemma

dwinge /dwɪ́ŋe/

1. (euvergenkelik) emes toet get drieve sónger raekening te haje mit dem ziene wil (wie door geweldj te broeken of sjantaasj)

   Die höbben ós toe gedwóngen oet det hoes te gaon.

2. (óneuvergenkelik) (reflexief) veuroetkómme door det waat veur zich is aan te duje

   Veer mósten ós dwinge veur die kaertjes te kónne kriege.

Aafbraeking

• dwing-e

Synoniem

• [2] dringe

Aafleijinge

• gedwónge
• aafdwinge, bedwinge, opdwinge

Verwantje wäörd

• dwank, gedwóngenheid
• dringe, verplichte, veuroetduje

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 112.

Verveuging

		ich		doe		det		veer		geer		zie		deilwaord
		radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison
hujigen tied	sjrif	dwing		dwings		dwingk		dwinge	dwingen	dwingk		dwinge	dwingen	dwingendj
	IPA	/dwɪ̀ŋ/		/dwɪ̀ŋ̊(k)s/	/dwɪ̀ŋ(g)z/	/dwɪ̀ŋ̊kʲ/	/dwɪ̀ŋgʲ/	/dwɪ́ŋe/	/dwɪ́ŋen/	/dwɪ̀ŋ̊kʲ/	/dwɪ̀ŋgʲ/	/dwɪ́ŋe/	/dwɪ́ŋen/	/dwɪ́ŋeŋɟ/
vergangen tied	sjrif	dwóng †dwang		dwóngs †dwangs		dwóng †dwang		dwónge	dwóngen	dwóng		dwónge	dwóngen	gedwónge	gedwóngen
	IPA	/dwʊ̀ŋ/ /dwàŋ/		/dwʊ̀ŋ̊s/ /dwàŋ̊s/	/dwʊ̀ŋz/ /dwàŋz/	/dwʊ̀ŋ/ /dwàŋ/		/dwʊ́ŋə/	/dwʊ́ŋən/	/dwʊ̀ŋ/		/dwʊ́ŋə/	/dwʊ́ŋən/	/ɣə'dwʊ́ŋə/	/ɣə'dwʊ́ŋən/
vergangen tied (kónjunktief)	sjrif	dwóng		dwóngs		dwóng		dwónge	dwóngen	dwóng		dwónge	dwóngen	gedwónge	gedwóngen
	IPA	/dwʊ̀ŋ/		/dwʊ̀ŋ̊s/	/dwʊ̀ŋz/	/dwʊ̀ŋ/		/dwʊ́ŋə/	/dwʊ́ŋən/	/dwʊ̀ŋ/		/dwʊ́ŋə/	/dwʊ́ŋən/	/ɣə'dwʊ́ŋə/	/ɣə'dwʊ́ŋən/
gebi-jjendje wies	sjrif			dwing!				dwinge-v'r		dwingtj! dwingk!
	IPA			/dwɪ̀ŋ/				/dwɪ́ŋever/		/dwɪ̀ŋ̊c/ /dwɪ̀ŋ̊kʲ/	/dwɪ̀ŋɟ/ /dwɪ̀ŋgʲ/
substantivering		infinitief		gerundium I		gerundium II		supinum				participium
		radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal		liaison		radikaal		liaison
	sjrif	dwinge	dwingen	gedwing ó gedwings ó		dwinge	dwingen	dwingentaere		dwingentaeren		gedwinge		gedwingen
	IPA	/dwɪ́ŋe/	/dwɪ́ŋen/	/ɣə'dwɪ̀ŋ/		/dwɪ́ŋe/	/dwɪ́ŋen/	/dwɪ́ŋen̥'tɛ̀:re/		/dwɪ́ŋen̥'tɛ̀:ren/		/ɣə'dwɪ́ŋe/		/ɣə'dwɪ́ŋen/
				/ɣə'dwɪ̀ŋ̊s/	/ɣə'dwɪ̀ŋz/

In anger spraoke

[1]

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: dwinge

Frans: forcer Grieks (nuuj): αγγαρεύω(el:) Ieslandjs: reka(is:) Ingels: force(en:), compel(en:), coerce Koreaans: 강요하다(ko:)

Nederlandjs: dwingen(nl:) Pruus: zwingen Sjinees: 要(zh:), 逼(zh:), 勉(zh:) Spaans: forzar(es:) Zweeds: tvinga

[2]

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: dwinge
• Ingels: crowd^(en:), throng
• Nederlandjs: dringen

Zelfstenjig naamwaord

Neet-lemma

dwinge ó /dwɪ́ŋe/

1. (gerundium) gerundium II van dwinge
   

Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking

• dwing-e

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	dwinge	dwingen	—
	IPA	/dwɪ́ŋe/	/dwɪ́ŋen/	—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	dwinge	dwingen	—
	IPA	/dwɪ́ŋe/	/dwɪ́ŋen/	—

Wirkwaord

Neet-lemma

dwinge /dwɪ́ŋe/

1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van dwinge
2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van dwinge

Aafbraeking

• dwing-e