moge

Mofers

Wirkwaord

Lemma

moge /mó:ɣə/

1. (modaal) örges rech toe of toestumming veur höbbe, toegestange zeen
2. (modaal) (in negatief gebroek) guuef aan det 'n oetwirking neet positief is

   Det móch nimmieë bate.

3. (synoniem) (euvergenkelik) anger waord veur löste

Raod

Dit waord wuuert neet gebroek wen m'n emes gaer haet; det is "mótte": Ich mót dae moelemaeker neet.

Winselikheid wuuert oetgedrök mitte kónjunktief of 't voogwaord det: Det t'r in vree roew haet. (Nederlandjs: Moge hij in vrede rusten.)

Aafbraeking

• mo-ge

Aafleijinge

• meugelik

Verwantje wäörd

• derre, dörve, hove, kónne, mótte, wille, zólle

Zagswies

• Waat d'n hieër neet maag, vritj Pieër zich in dae kraag: wuuert gezag es óntligk bie 't opaete van aetesreste

Verveuging

		ich		doe		det		veer		geer		zie		deilwaord
		radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison
hujigen tied	sjrif	maag		moogs †maags		maag		moge	mogen	moog		moge	mogen	mogendj
	IPA	/má:x/	/má:ɣ/	/mò:xs/ /má:xs/	/mò:ɣz/ /má:ɣz/	/má:x/	/má:ɣ/	/mó:ɣə/	/mó:ɣən/	/mò:x/	/mò:ɣ/	/mó:ɣə/	/mó:ɣən/	/mó:ɣəɲɟ/
hujigen tied (kónjunktief)	sjrif	moog		moogs		moog		moge	mogen	moog		moge	mogen	mogendj
	IPA	/mò:x/	/mò:ɣ/	/mò:xs/	/mò:ɣz/	/mò:x/	/mò:ɣ/	/mó:ɣə/	/mó:ɣən/	/mò:x/	/mò:ɣ/	/mó:ɣə/	/mó:ɣən/	/mó:ɣəɲɟ/
vergangen tied (aje stiel)	sjrif	móch		móchs		móch		móchte	móchten	móch †móchtj		móchte	móchten	gemóch
	IPA	/mʊx/	/mʊɣ/	/mʊxs/	/mʊɣz/	/mʊx/	/mʊɣ/	/mʊxtə/	/mʊxtən/	/mʊx/ /mʊxc/	/mʊɣ/ /mʊɣɟ/	/mʊxtə/	/mʊxtən/	/ɣə'mʊx/	/ɣə'mʊɣ/
vergangen tied (nuje stiel)	sjrif	↓moogdje	↓moogdjen	↓moogdjes		↓moogdje	↓moogdjen	↓moogdje	↓moogdjen	↓moogdje	↓moogdjen	↓moogdje	↓moogdjen	↓gemoge	↓gemogen
	IPA	/mò:ɣɟə/	/mò:ɣɟən/	/mò:ɣɟəs/	/mò:ɣɟəz/	/mò:ɣɟə/	/mò:ɣɟən/	/mò:ɣɟə/	/mò:ɣɟən/	/mò:ɣɟə/	/mò:ɣɟən/	/mò:ɣɟə/	/mò:ɣɟən/	/ɣə'mó:ɣə/	/ɣə'mó:ɣən/
gebi-jjendje wies	sjrif			—				(moge-v'r)		—
	IPA			—				/mó:ɣəver/		—
substantivering		infinitief		gerundium I		gerundium II		supinum				participium
		radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal		liaison		radikaal		liaison
	sjrif	moge	mogen	(gemoog ó)		moge	mogen	(mogentaere)		(mogentaeren)		(gemoge)		(gemogen)
	IPA	/mó:ɣə/	/mó:ɣən/	/ɣə'mò:x/	/ɣə'mò:ɣ/	/mó:ɣə/	/mó:ɣən/	/mó:ɣən̥'tɛ̀:re/		/mó:ɣən̥'tɛ̀:ren/		/ɣə'mó:ɣə/		/ɣə'mó:ɣən/

De kónjunktiefvörm vannen hujigen tied waeren op vandaag algemein gebroek. De vergange vorm innen aje stiel wuuert nag ummer 't meiste gebroek, ouch bie jónger spraekers.

Bakkes sjrief eine kieër mógs veur móchs.

In anger spraoke

[1]

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: maoge

Daens: måtte(da:) Frans: pouvoir Ieslandjs: mega Ingels: may(en:), be allowed

Nederlandjs: mogen(nl:) Pruus: dürfen, können Spaans: poder, tener Zweeds: få

Zelfstenjig naamwaord

Neet-lemma

moge ó /mó:ɣə/

1. (gerundium) gerundium II van moge
   

Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking

• mo-ge

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	moge	mogen	—
	IPA	/mó:ɣə/	/mó:ɣən/	—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	moge	mogen	—
	IPA	/mó:ɣə/	/mó:ɣən/	—

Wirkwaord

Neet-lemma

moge /mó:ɣə/

1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van moge
2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van moge

Aafbraeking

• mo-ge