Георги Кандиларов

Георги Стојанов Кандиларов (1851 – 1943) е бугарски учител и просветен деец.

Георги Кандиларов
Георги Кандиларов
Роден(а)	8 август 1851(1851-08-08) Котел, Османлиско Царство
Починал(а)	19 јуни 1943(1943-06-19) (возр. 91) Арбанаси, Царство Бугарија

Биографија

Ран живот и образование

Роден во 1851 година во Котел. Тој е клучна фигура во организирањето на бугарското просветно дело во Македонија кон крајот на 19 и почетокот на 20 век.

По завршувањето на трикласно училиште во Котел, Кандиларов започнува да учителствува во родниот град (1869–1873). Активно учествува во локалното читалиште „Согласие-Напредок“, каде во 1871 година ја игра улогата на Геновева во театарската претстава „Многустарадална Геновева“. Подоцна завршува семинарија во Одеса (1880) и Киевската духовна академија (1884).

Дејноста во Македонија

Првата генерација на матуранти во Солунската гимназија во учебната 1885/86 год.
Прв ред (учители): Г. Миндов, А. Кулев, Х. Димитров, К. Стателов, Ф. Сплитек, Г. Прличев, Г. Кандиларов, архимандрит К. Пречистански, ѓакон И. Пенчев, Г. Попов, П. Драганов, А. Дојкин, Ј. Буфети
Втор ред (матуранти): Х. Нечев, Ј. Читкушев, Ј. Мирчев, И. Липошлиев, Д. Изов, Б. Кушев, Л. Тодев, Ј. Бомболов, Г. Стрезов, П. Мавродиев, А. Кожухарски

Во 1880 година е меѓу основачите на Солунската бугарска машка гимназија, а од 1883 до 1887 година е нејзин директор и управител, како и на бугарските основни училишта во Солун. Во периодот 1884–1885 година ја води и Солунската бугарска женска гимназија. Работи во различни градови во Македонија, вклучително Воден (1887–1889), Битола (1889–1890), Сер (1891) и Скопје, каде се залага за подобрување на образованието и отвора 35 училишта. Во Воден е избран за претседател на бугарската општина, но е уапсен и заточен од османските власти. По оправдувањето продолжува со својата просветна дејност.

Враќањето во Бугарија

По одземањето на неговото учителско право и здравствени проблеми, Кандиларов се враќа во Котел. Учителствува во Љасковец (1892–1895), во Духовната семинарија во Цариград (1896–1899, ректор 1897–1899), во Русенската женска гимназија (1900–1906), Софиската духовна семинарија (1916–1918) и Пловдивската духовна семинарија (1920–1925).

Женет е за учителката Ана Трпчева од Воден. Своето искуство во просветата го опишува во списанието „Македонски преглед“. Умира во 1943 година, оставајќи значителен придонес кон бугарското образование.