Драге Тодоровски

Драге Тодоровски (Леуново, 1924 - Тирана 17 мај 1943 ) — македонски партизан, борец за слобода на Македонија, учесник во НОВ на Македонија.^[1]

Драге Тодоровски
Роден	1924 година Леуново, Кралство СХС
Починал	17 мај 1943 година Тирана, Кралство Албанија Обесен од страна на фашистите
Народност	Македонец

Животопис

По завршувањето на основното училиште заминал во Скопје да учи механичарски занает. Учејки го занаетот, во еден миг дребонгот му ја зафатил десната рака и сериозно му ја повредил. Во Леуново повторно се вратил непосредно пред капитулацијата на Кралство Југославија и веднаш се приклучил кон народноослободителното движење во селото како младинец, а подоцна станал и член на СКОЈ.^[1]

Втора светска војна

Споменик на борците за слобода и жртвите на фашизмот од Леуново, меѓу кои е и името на Драге Тодоровски.

Како младинец и скоевец активно учествувал во сите акции што ги преземала партиската организација. По одлука на партиската организација на Леуново, без двоумење и колебање ја прифатил задачата да стане борец на Вториот мавровско-кичевски одред, кој се формирал во раната пролет, 1943 година. Иако одредот дејствувал кусо време, тој се истакнал како дисциплиниран и храбар борец.^[1]

Во познатата трагедија на одредот во Ново Село, тој заедно со уште неколку борци бил заробен и однесен во политичкиот затвор во Тирана каде што бил обесен заедно со уште петтемина борци на одредот. За време на иследувањето, како и покасно по изрекувањето на смртната казна, останал и натаму храбар и непоколеблив борец. Иако некои од другарите го советувале да каже дека е малолетен со цел да му го поштедат животот, тој не сакал да ги моли фашистите за милост велејќи: „Па што ако имам седумнаесет години, зарем да ги молам за милост овие кучиња! Убив двајца фашисти во Ново Село и ја платив крвта, подготвен сум да умрам за нашето дело.“^[1]

Викиизвор има текст за Леток на Комунистичката партија на Албанија по повод бесењето на шестмината македонски партизани

Заедно со Драге биле обесени: Илија Антевски - Смок, Душко Поповиќ, Христо Оџаклиевски, Раде Угриновски и Трифко Андоновски.^[2]

По повод нивната смрт со бесење, Комунистичката партија на Албанија издала леток.^[3]

Една улица во Гостивар, го носи неговото име.^[4]